1944 թվականի մայիսից մինչև 1945 թվականի մարտը Հեմինգուեյը Լոնդոնում և Եվրոպայում էր։ Երբ նա արաջինառաջին անգամ ժամանեց Լոնդոն, հանդիպեց <<nowiki><Time>> ամսագրի թղթակից Մերի Վելշին, ումով նա հրապուրվեց։ Մարտան ստիպված էր անցնել Ատլանտիկ օվկիանոսը պայթուցիկներով լի նավով, քանի որ Հեմինգուեյը հրաժարվել էր օգնել նրան ստանալ ինքնաթիռի անցաթուղթը, և ժամանելով Լոնդոն՝ նա իմացավ, որ Հեմինգուեյը ավտովթարից ստացած ցնցումով հոսպիտալացված է։ Անկարեկից լինելով նրա ծանր դրությանը՝ Մարտան մեղադրեց Հեմինգուեյին խուլիգան լինելու մեջ և ասաց, որ ինքը ամբողջովին ավարտին է հասցրել իր անելիքները։ Վերջին անգամ Հեմինգուեյը Մարտային տեսել է 1945 թվականի մարտին, երբ ինքը պատրաստվում էր վերադառնալ Կուբա և իրենց ամուսնալուծությունը ավարտվեց ավելի ուշ՝ այդ նույն տարում։ Մինչդեռ նա ամուսնալուծության առաջարկությունը արեց Մերի Վելշին՝ իրենց երրորդ հանդիպման ժամանակ։</nowiki>
Հեմինգուեյը, ներկա գտնվելով նորվեգական վայրէջքին, գլխին մեծ վիրակապ էր կրում, բայց ըստ Մեյերների, նա <<թանկ ապրանք կամ լավ թիրախ>> էր համարվում և նրան թույլ չէր տրվում ափ դուրս գալ։
