«Ուկրաինայի հայոց թեմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[13-րդ դար]]ում Լվովում գործել է հայկական եպիսկոպոսություն: 1830թ կազմավորվել է հայկական եկեղեցու [[Նոր Նախիջ ևանի և Բեսարաբիայի թեմ]]ը, որը միավորել է ռուսական կայսրության արմ. և հվ.-արմ. տարածաշրջանների, ինչպես նաեւնաև Ուկրաինայի հայկական համայնքները:

1918 թվականին խորհրդային իշխանության հաստատումից հետո Ռուսաստանի հայկական թեմերը լուծարվել են` եկեղեցիները փակվել, մի մասն էլ ավերվել են: Բեսարարաբիան Ռումինիային անցնելուց հետո 1918թ տեղի հայկական եկեղեցիները մտել եմ Ռումինիայի թեմի, իսկ ռուսահայ մնացած համայնքները` Նոր ՆախիջեւանիՆախիջևանի թեմի կազմում են հայտնվել:

1966 թվականին կազմավորվել է Նոր ՆախիջեւանիՆախիջևանի եւև Ռուսաստանի թեմը` միավորելով ԽՍՀՄ հանրապետության հայկական եկեղեցիների համայնքները, բացառությամբ Անդրկովկասինը:

Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Վազգեն Ա Պալճյանի ջանքերով 1991թ Ուկրաինայում սկսել է ազգային եկեղեցական կյաքնի վերազարթոնքը: Կարճ ժամանակ անց ծխական համայնքներ են ստեղծվել այն քաղաքներում, ուր չկային հայկական եկեղեցիներ: 1997թ Ամենայն Հայոց կաթողիկոս Գարեգին Ա Սարգսյանի հունվարի 13 կոնդակով Ուկրաինայի հայոց թեմը հոգեւորհոգևոր աշխարհում ճանաչում է ստացել եւև առաջնորդ է նշանակվել Նաթան եպիսկոպոս Հովհաննիսյանը:

Ներկայումս 2001 թվականին Ուկրաինայի հայոց թեմն իր իրավասության տակ ունի պաշտոնապես գրանցված եկեղեցական համայնքներ Լվովում, ԿիեւումԿիևում, Խարկովում, Օդեսայում, Բելգորոդ-Դնեստրովսկում, Թեոդոսիայում, Յալթայում, Եվպատորիայում, Սիմֆերոպոլում, Դնեպրոպետրովսկում, ՆիկոլաեւումՆիկոլաևում:

# Միքայել և Գաբրիել հրեշտակապետաց եկեղեցի [[1408]] թ.,