«Հնդկական օվկիանոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

13-րդ դարի վերջին [[Վենետիկի հանրապետություն|վենետիկյան]] ճանապարհորդ [[Մարկո Պոլո]]ն Չինաստանից վերադարձել է Հնդկական օվկիանոսով՝ անցնելով [[Մալակկայի նեղուց]]ից մինչև [[Հորմուզի նեղուց]] և այցելելով [[Սումատրա]], Հնդկաստան, Ցեյլոն: Այդ ճանապարհորդությունը նկարագրվել է «[[Աշխարհի հրաշքների գիրք|Աշխարհի հրաշքների գրքում]]», որն ունեցել է էական ազդեցություն ծովագնացության պատմության մեջ, Եվրոպայի [[Միջնադար|միջնադարյան]] քարտեզագիրների, գրողների վրա<ref name="Путешествия Марко Поло">{{cite web|url=http://www.igras.ru/index.php?r=21&id=197|title=Путешествия Марко Поло|publisher=Институт географии РАН|accessdate=2012-06-20|archiveurl=https://www.webcitation.org/68cdsFA5L?url=http://www.igras.ru/index.php?r=21|archivedate=2012-06-22}}{{ref-ru}}</ref>: Չինական թեթև առագաստանավերն Հնդկական օվկիանոսի ասիական ափերի երկայնքով իրակիանացրել են նավարկություն և հասել Աֆրիկայի արևելյան ափերը (օրինակ, [[Ճանապարհորդություն դեպի Չժենգ Հե|Չժենգ Հեյի յոթ ճանապարհորդությունները]] 1405-1433 թվականներին): [[Պորտուգալացիներ|Պորտուգալացի]] ծովագնաց [[Վասկո դա Գամա]]յի ղեկավարած գիտական արշավանքը, հարավից շրջանցելով Աֆրիկան, 1498 թվականին անցնելով մայրցամաքի արևելյան ափերը, հասավ Հնդկաստան: 1642 թվականին հոլանդական առևտրային Օստ-Ինդիան ընկերությունը կազմակերպել էր երկու նավերից կազմված գիտարշավ, որը ղեկավարում էր [[Աբել Թասման]]ը: Այդ արշավանքի արդյունքում հետազոտվեց Հնդկական օվկիանոսի կենտրոնական շրջանը և ապացուցվեց, որ Ավստրիալիան մայրցամաք է: 1772 թվականին բրիտանական արշավախումբը [[Ջեյմս Կուկ]]ի գլխավորությամբ մտան Հնդկական օվկիանոսի հարավ՝ հարավային լայնության 71°: Նրանց հաջողվեց հավաքել օվկիանոսաքարտեզագրության և հիդրոմետալուրգիայի մասին հսկայական գիտական տեղեկատվություն<ref name="География морских путей2"/>:

 

 

== Ծանոթագրություններ ==