«Անկախ Պետությունների Համագործակցություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 79.
1991 թվականի դեկտեմբերի 21-ին նախկին խորհրդային մյուս 8 հանրապետությունները՝ [[Հայաստան|Հայաստանը]], [[Ադրբեջան|Ադրբեջանը]], [[Ղազախստան|Ղազախստանը]], [[Ղրղզստան|Ղրղզստանը]], [[Մոլդովա|Մոլդովան]], [[Թուրքմենստան|Թուրքմենստանը]], [[Տաջիկստան|Տաջիկստանը]] և [[Ուզբեկստան|Ուզբեկստանը]] ստորագրեցինծ [[Ալմա-Աթա|Ալմա-Աթայի]] արձանագրությունը, որը մեկնաբանվում է կամ որպես ԱՊՀ համալրում այս պետություններով, կամ ԱՊՀ ստեղծման կամ վերստեղծման ամսաթիվ<ref>Plokhy, Serhii, The Last Empire: The final days of the Soviet Union, Oneworld, London (2014), {{ISBN|9781780746463}}, pp 356 – 365</ref>, որով ԱՊՀ անդամների թիվը դարձավ 11<ref name=declaration>[http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/belarus/by_appnc.html Alma-Ata Declaration]: 11 countries accede to the CIS, 21 December 1991 ('''English translation'''). '''Russian''' text here [http://www.cis.minsk.by/main.aspx?uid=178]</ref>։ Վրաստանը միացավ 2 տարի անց՝ 1993 թվականին<ref name="ratification">[http://cis.minsk.by/sm.aspx?uid=11368 Ratification status of CIS documents as of 15 January 2008] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20081030122332/http://cis.minsk.by/sm.aspx?uid=11368|date=30 October 2008}} ('''Russian''')</ref>։ Այդ պահի դրությամբ նախկին խորհրդային 15 հանրապետություններից 12-ը անդամակցեցին ԱՊՀ-ին։ 3 Բալկանյան երկրները չեն անդամակցել՝ հիմնվելով իրենց կառավարությունների և բնակչության այն տեսակետի վրա, որ 1940 թվականից հետո Խորհրդային միության կողմից իրենց տարածքի օկուպացիան անօրինական է (2004 թվականին նրանք անդամակցեցին [[ՆԱՏՕ]]-ին և [[ԵՄ]]-ին)։
 
2003-ից 2005 թվականների ընթացքում ԱՊՀ 3 անդամ երկրներում տեղի ունեցան կառավարությունների փոփոխություններ գունավոր հեղափոխությունների տեսքով՝ [[Էդուարդ Շևարդնաձե|Էդուարդ Շևարդնաձեն]] իշխանությունից հեռացվեց Վրաստանում, [[Ասկար Ակաև|Ասկար Ակաևը]]՝ Ղրղզստանում և [[Վիկտոր Յուշչենկո|Վիկտոր Յուշչենկոն]] ընտրվեց ՈՒկրաինայում։Ուկրաինայում։ 2006 թվականի փետրվարին Վրաստանին դուրս թողեցին Պաշտպանության նախարարների խորհրդից՝ պնդելով, որ «Վրաստանը ընտրել է [[ՆԱՏՕ]]-ին միանալու ուղին, և այն չի կարող միաժամանակ 2 ռազմական կառույցների մաս կազմել»<ref>{{cite web|author=3 February 2006 |url=http://english.pravda.ru/news/world/03-02-2006/75406-georgia-0 |title=Georgia opts out of ex-Soviet military cooperation body |publisher=Pravda.Ru |date=11 September 2001 |accessdate=23 July 2013}}</ref><ref>{{cite web|url=http://en.rian.ru/world/20060203/43324440.html |title=RIA Novosti – World – Georgia's quitting CIS council will not affect security – Russian minister |publisher=En.rian.ru |date= |accessdate=23 July 2013}}</ref>։ Բայց Վրաստանը շարունակեց մնալ ԱՊՀ լիիրավ անդամ մինչև 2009 թվականի օգոստոսը, այսինքն Ռուս-վրացական պատերազմի արդյունքում պաշտոնապես դուրս գալուց մեկ տարի անց։ 2007 թվականի մարտին Իգոր Իվանովը՝ Ռուսաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղարը, մտահոգություն հայտնեց ԱՊՀ անօգտակար լինելու մասին,մասին՝ ընդգծելով, որ Եվրասիական տնտեսական համայնքը դառնում է առավել մրցունակ կազմակերպություն, որը միավորում է ԱՊՀ մեծ պետություններին։<ref>[http://www.infoniac.com/news/russia-nato.html Russia questions further existence of the CIS post-soviet organisation] ''InfoNIAC''</ref> Վրաստանի կազմակերպությունից դուրս գալուն հաջորդեց Ուզբեկստանի, Տաջիկստանի և Թուրքմենստանի նախագահների կողմից 2009 թվականի հոկտեմբերին ԱՊՀ շրջանակներում հանդիպումը բաց թողնելը։ Այս պետություններից յուրաքանչյուրն ուներ իր խնդիրներն ու անհամաձայնությունները ՌԴ-ի հետ<ref>{{cite web|last=Pannier |first=Bruce |url=http://www.rferl.org/content/Russia_Facing_Resistance_With_Allies_On_CISs_Southern_Flank/1847880.html |title=Russia Facing Resistance With Allies On CIS's Southern Flank |publisher=Rferl.org |date= |accessdate=23 July 2013}}</ref>։
 
2009 թվականի մայիսին Հայաստանը, Ադրբեջանը, Բելառուսը, Վրաստանը, Մոլդովան և Ուկրաինան միացան [[Արևելյան գործընկերություն|Արևելյալ գործընկերության<nowiki/>ըգործընկերությանը]]․ մի նախագիծ, որը նախաձեռնվել է ԵՄ կողմից։
 
== Անդամություն ==