«Սիրել եմ ձեզ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 2.
{{Տեղեկաքարտ Գրական ստեղծագործություն}}
'''Սիրել եմ ձեզ... (Սիրել եմ ձեզ: Եվ սերն էլ այդ գուցեև)''', ({{lang-ru|Я вас любил…}}), [[Ալեքսանդր Պուշկին|Ալեքսանդր Պուշկինի]] բանաստեղծությունը, որը գրվել է [[1829]] թվականին և ներկայացնում է լիրիկական մանրանկարներ, որն ըստ հետազոտողների, ստեղծվել է, որպես բանաստեղծի կյանքի իրական իրադարձությունների արձագանք<ref name="НШ">{{книга |автор=Шанский Н. М. |часть= |ссылка часть= |заглавие=Лингвистический анализ художественного текста |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный= |издание= |место=Л. |издательство=Просвещение. Ленинградское отделение |год=1990 |том= |страницы=271-272 |столбцы= |страниц=415 |серия= |isbn=5-09-001959-2 |тираж= |ref= }}</ref>: [[Էլեգիա|Էլեգիայի]] մեղեդիականությունը ձևավորվում է հնգոտնյա [[յամբ|յամբի]] և [[Պիրիխ|պիրիխի]] շնորհիվ<ref>{{книга |автор=Шанский Н. М. |часть= |ссылка часть= |заглавие=Лингвистический анализ художественного текста |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный= |издание= |место=Л. |издательство=Просвещение. Ленинградское отделение |год=1990 |том= |страницы=278 |столбцы= |страниц=415 |серия= |isbn=5-09-001959-2 |тираж= |ref= }}</ref>:
[[Պատկեր:Я вас любил, публикация 1830.png|thumb|250px|Журнал «СеверныеՀյուսիսային цветыծաղիկներ» ամսագիր, 1830]]
Առաջին անգամ հրատարակվել է «[[Հյուսիսային ծաղիկներ]]» ալմանախում (1830)<ref>{{книга |автор=Синявский Н., Цявловский М. |часть= |ссылка часть= |заглавие=Пушкин в печати 1814—1837 |оригинал= |ссылка= |викитека= |ответственный= |издание= |место={{М.}} |издательство=Соцэкгиз |год=1938 |том= |страницы=70 |столбцы= |страниц= |серия= |isbn= |тираж= |ref= }}</ref>:
 
== Վարկածներ բանաստեղծության մասին ==
 
Այն վարկածը, որ բանաստեղծությունը նվիրված է Գեղարվեստի ակադեմիայի նախագահի դստերը՝ Աննա Օլենինային, առաջինը այս վարկածը առաջադրել է Պուշկինի կենսագիր Պավել Անենկովը, հետագայում այդ ենթադրությունը հաստատել են որոշ ռուս գրականագետներ: Միևնույն ժամանակ, ըստ պուշկինագետ Տատյանա Ցյավլովսկու, բանաստեղծի և Օլենինայի միջև հարաբերությունների պատմությունը այդքան էլ շատ չի ուսումնասիրվել, իսկ այն վարկածը, որ Աննա Ալեքսեևնան հանդիսանում է բանաստեղծության հասցեատերը՝ վիճելի է: Պուշկինը, լիցեյը ավարելուավարտելու տարիներին լինելով Ալեքսեյ Օլենինի տանը, դեռ մանկուց գիտեր նրա դստերը: Աքսորից հետո վերադառնալով Պետերբուրգ, բանաստեղծը այցելեց իր շատ բարի ծանոթներին, այդ թվում՝ Օլենիների ընտանիքին: Բաժանման տարիներին Աննա Ալեքսեևնան վերածվել էր մի գեղեցիկ օրիորդի, ով ուներ բավականին շատ երկրպագուներ: Իր անավարտ վեպում, որի հատվածներից ներառվել են օրագրում (հուլիս 1828), Օլենինան Պուշկինին անվանել է իր ժամանակի ամենահետաքրքիր մարդը:
 
{{քաղվածք|Բոլորը՝ տղամարդիկ և կանայք, շտապում էին նրան ուշադրություն դարձնել: Ոմանք դա անում էին, հետևելով մոդային, մնացածը՝ որպեսզի ստանան հիանալի բանաստեղծություններ և դրա շնորհիվ իրենց դիրքը ունենան, և ի վերջո երրորդը՝ հանճարի հանդեպ հարգանք ունենալու համար:|}}
Տող 13.
Բանաստեղծը սիրահետել է Օլենինային և նրան առաջարկություն է արել, սակայն նրա սևագրություններում պահպանվել են Եվգենի Օնեգինի ութերորդ գլխի ուրվագծերը, որում Annette Olenine ներկայացնում է որպես շատ երկիմաստ անմիարժեք կերպար՝ այնքան սեթևեթող, այնքան փոքր է, որ ակամայից յուրաքանչյուր հյուր գտնում էր նրանում միտքը և զայրույթը: Ըստ Ցյավլովսկու, այս տողերը վկայում են այն մասին, որ տեղի են ունեցել ինչ-ինչ իրադարձություններ, որոնք խոցել են Պուշկինի ինքնասիրությունը:
 
Օլենինայի թոռնուհին, Օլգա Նիկոլաևնա Օոմը պնդում էր, որ Աննա Ալեքսեևնայի ալբոմումհուշագրքում կար Պուշկինի ձեռքով գրված «Սիրել եմ ձեզ: Եվ սերն էլ այդ գուցեև» բանաստեղծությունը: Նրանում արձանագրված էին երկու ամսաթվեր՝ 1829 և 1833 թվականները հետևյալ նշումով plusqueparfait՝ վաղուց անցած: ԱլբոմըՀուշագիրքը չի պահպանվել, և բանաստեղծության հասցեատիրոջ մասին հարցը անհայտ է մնացել։
 
{{քաղվածք|Սիրել եմ ձեզ բանաստեղծության ամբողջ հոգեբանական հիմքն հակասում է նրան, որ այն ուղղված է Օլենինային: Բանաստեղծության բառերը ցույց են տալիս անսահման նվիրվածություն դեպի կնոջը՝ մինչև սեփական զգացմունքներից լիակատար հրաժարվելը: Բանաստեղծության մեջ զգացվում է ինչ-որ դանդաղություն, զգացմունքների վաղեմություն, ժամանակի շրջապատող շունչը:|}}
Տող 21.
 
Բանաստեղծության տարիմաստությունը կայանում է նրանում, որ եզրափակիչ տողը (Աստված տա, ձեզ ուրիշն այդպես սիրի) հերքում է այն ամենը ինչ ասվում է նախորդ յոթ տողերում: Դա նշանակում է, որ սերը չի ավարտվել, այլ, ընդհակառակը, հասել է անձնազոհության բարձրագույն աստիճանի<ref name="ИС">{{статья |автор=Игорь Сухих |заглавие=Классное чтение: от горухщи до Гоголя
Художественный мир Пушкина |оригинал= |ссылка= |автор издания= |издание= Нева|тип= |место= |издательство= |год= 1912|выпуск= |том= |номер=10 |страницы= |isbn= |issn= |doi= |bibcode= |arxiv= |pmid= |язык= |ref= |archiveurl= |archivedate=}}</ref>: ПоԸստ словам литературоведаգրականագետ [[Сухих, ИгорьԻգոր НиколаевичՍուխիխ|ИгоряԻգոր СухихՍուխիխի]], похожийնման приёмընդունելությունը  (присутствиеսիրուց ''любви-отречения''հրաժարվելը) можноկարելի наблюдатьէ иդիտարկել вև появившемсяավելի годомուշ позжеգրված финалеԵվգենի «ЕвгенияՕնեգինի Онегина»եզրափակչում, когдаերբ героиняհերոսուհին признаётся:խոստովանում է՝ «ЯԵս васձեզ люблюսիրում եմ чему(ինչո՞ւ лукавить?խաբել), /բայց Ноես яուրիշին другомуեմ отдана; /տրվել, Яես будуհավերժ векհավատարիմ емуեմ вернаնրան»<ref name="ИС" />:
 
== Ծանոթագրություններ ==