«Միխայիլ Շոլոխով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նրա առաջին [[պատմվածք]]ները տպագրվել են մամուլում ու ամփոփվել «Դոնի պատմվածքներ» և «ԵրկնագույնԼազուր տափաստան» ժողովածուներում (1926)։ Դրանք նշանակալից երևույթ էին 20-ականների խորհրդային գրականության մեջ։

1924-ին Շոլոխովը վերադարձել է Դոն և ձեռնամուխ եղել «Խաղաղ Դոն» վեպ-էպոպեայի ստեղծմանը, որը հեղինակին ապահովեց համաշխարհային ճանաչում։ Շոլոխովի հաջորդ վեպը «Հերկած խոպանն» է։էր։

[[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի տարիներին Շոլոխովը, որպես «Պրավդա»-ի թղթակից, եղել է ռազմաճակատի շատ տեղամասերում, հրապարակել հոդվածներ ու ակնարկներ («Դոնում», «Հարավում», «Կազակները» և այլն)։ Լայն ճանաչման է արժանացել հեղինակի «Ատելության գիտությունը» (1942) հրապարակախոսակամհրապարակախոսական պատմվածքը։ 1943-44-ին «Պրավդա» և «Կրասնայա Զվեզդազվեզդա» թերթերում տպագրվել են «Նրանք մարտնչում ենէին հանուն հայրենիքի» վեպի առանձին գլուխներ։

Շոլոխովը ծնվել է [[Ռուսաստան]]ի կազակական Կրուժիլին գյուղակում։ Ծնվելիս ստացել է Կուզնեցով ազգանունը, որը 1912-ին փոխել է Շոլոխովի: Հայրը՝ Ալեքսանդր Շոլոխովը, ցածրկազակ խավիչէր, ներկայացուցիչեկել էր։էր ՆաՌյազանի նահանգից, եղել է ագարակատերագարակապան, ջրաղացպան, զբաղվել է խոշոր եղջերավոր անասունների վաճառքով։ Մայրը՝ Անաստասիա Չերնիկովան, սերում էր ուկրաինական գյուղական ընտանիքից։ Պատանեկան տարիներին զրկվելով ծնողներից՝ Չեռնիգովի նահանգում ծառայության էր անցել կալվածատիրուհի Պանովայի մոտ, որը նրան բռնությամբ կնության էր տվել կազակ ատաման Կուզնեցովի որդուն, բայց որոշ ժամանակ անց լքել էր ամուսնուն, միացել Ալեքսանդր Շոլոխովին: Նա այնքան ժամանակ կրթություն չստացավ, մինչև որ հարկ եղավ որդու հետ շփվելու համար ձեռնամուխ լինել կրթվելու։ Շոլոխովը հաճախելտառաճանաչ է Կարգինիդարձել Կարգին ստանիցայում, ուր նոր աշխատանքի էր անցել հայրը, ապա մեկ տարի սովորել [[Մոսկվա]]յի արական գիմնազիայի նախապատրաստական դասարանում, Բոգուչարիայնուհետև և Վեշենսկայայիուսումը տեղիշարունակել Վորոնեժի նահանգի Բոգուչարի քաղաքի դպրոցներըգիմնազիայում մինչև [[1918]] թ., երբ միացավ [[բոլշևիկ]]յան կողմին ռուսական քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ. նա այդ ժամանակ 13 տարեկան էր։ Հաջորդող տարիներըտարիներին նրամասնակցել համարէ անցան պատերազմինպատերազմական գործողություններին։ մասնակցելով։Գրել Սկսելսկսել է գրել 17 տարեկանում։տարեկանից։ Իր առաջին գրական ստեղծագործությունը («Ծննդանշան») վերջացրելավարտել է 19 տարեկան հասակում։ [[1922]] թ. տեղափոխվում է ՄոսկվաՄոսկվա՝ լրագրող դառնալու նպատակով. նա ինքն էր իր ծախսերը հոգում։ Աշխատել1922-1924 թվականներին աշխատել է որպես նավահանգստային բեռնորդ, [[քարտաշ|քարտաշ,]] և հաշվապահ 1922-1924 թվականներին։ Բայցհաշվապահ։ միառժամանակՄիաժամանակ մասնակցել է գրողների սեմինարներին։ Նրա կյանքի պատմությունն ուսուսիրողներից ոմանք պնդում են, որ այդ ընթացքում նա աշխատել է բանվորական ,,Օրինա՛կ վերցրեք,, բնակշինկոոպերատիվի բնակվարչությունում, որի ղեկավարը Լևոն Գալուստի Միրումովը /Միրումյան/ էր. վերջինիս հետ Շոլոխովը ծանոթացել էր դեռ նախքան Մոսկվա գալը, Վյոշենսկայայում: Դեռևս նախահեղափոխական տարիներից բոլշևիկյան կուսակցությանն անդամագրված այս պաշտոնյան զգալի դեր է խաղացել մոսկովյան ժամանակաշրջանի առաջին տպագիրտարիներին աշխատանքըՇոլոխովի երգիծականկյանքը հոդվածդասավորելու, նրա առաջին ստեղծագործությունների լույսընծայումն ապահովելու գործում: Նրա առաջին տպագիր գործը ֆելիետոն էր՝ «ՓորձարկումՓորձարկումը» ([[1923]])<ref name="Ermolaev, Herman 1982">Ermolaev, Herman. Mikhail Sholokhov and his art. Princeton: Princeton UP, 1982. 9.</ref>: [[1924]] թ. Շոլոխովը, վերադառնալով ՎեշենսկայաՎյոշենսկայա, ամբողշովին նվիրվում է ստեղծագործելուն։ստեղծագործական աշխատանքին։ Նույն տարում ամուսնանում է Մարիա Գրոմոսլավսկայայի հետ (1901-1992)։ Նրանք ունենում են երկու դուստր և երկու որդի։ Նրա առաջին գիրքը «Դոնի պատմվածքներ»-ն է։ Այստեղ նկարագրվածզետեղված էեն նրա պատմվածքները ռուսական քաղաքացիական պատերազմի և [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին Համաշխարհային պատերազմ]]ի ընթացքում իր հայրենի մարզիեզերքի մասին պատմվածքներ։մասին։ Գիրքը հրատարակվել է [[1926]] թ.։ "Նախալյոնոկ" պատմվածքի հիման վրա, որը մասամբ իր մանկության մասին էր, ավելի ուշ նկարահանվել է [[ֆիլմ]]։ Նույն տարվա ընթացքում սկսում է գրել «Խաղաղ Դոնը», որի համար ստանում է ՍտալինիՍտալինյան մրցանակը.մրցանակ: գիրքըԳիրքը ավարտել է 14 տարում (1926–1940)։ "Խաղաղ Դոնը" դարձավ ամենաշատըամենաշատ ընթերցվող սովետականխորհրդային գիրքը և կարծես սկիզբ դրեց սոցիալականսոցիալիստական ռեալիզմին։ Այս գրքի համար Շոլոխովը [[1965]] թ. ստացել է [[նոբելյան մրցանակ]] գրականության համար։բնագավառում։ Գրքում նկարագրվում է Առաջին Համաշխարհայինհամաշխարհային և ռուսական քաղաքացիական պատերազմների ընթացքում կազակների կյանքը։ «Հերկած խոպանը» գրել է 28 տարում։ Այս գրքի համար ստացել է [[Լենին|Լենինյան]]ի մրցանակը։մրցանակ։ Այն բաղկացած է երկու մասից՝ «Վաղվա սերմերը» ([[1932]]) և «Բերքահավաքը Դոնում» ([[1960]])։ «<nowiki/>[[Մարդու ճակատագիրը (պատմվածք)|Մարդու ճակատագիրը]]<nowiki/>» կարճ պատմվածքի հիման վրա նկարահանվել է ֆիլմ։ Կիսատ է մնացել «Նրանք մարտնչում ենէին հանուն հայրենիքի» վեպը, որը [[Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմ|Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ում [[ԽՍՀՄ]]-ում տեղի ունեցած կռիվների մասին է։ 1930-ականներին նա բազմաթիվ նամակներ էր գրում Ստալինին Դոնի շրջանի [[կոլտնտեսություն]]ներում և [[սովխոզ]]ներում առկա սարսափելի իրավիճակներիիրավիճակի վերաբերյալ՝ խնդրելով աջակցել ագարակատերներին։<ref>[http://next.feb-web.ru/feb/sholokh/texts/piv/piv-0221.htm1?cmd=1 ФЭБ: Переписка – 1997 (описание)]</ref> Երկրորդ Համաշխարհայինիհամաշխարհայինի ժամանակ Շոլոխովը տարբեր լրագրերի համար հոդվածներ էր գրում սովետական պատերազմական լարումներիիրադարձությունների մասին։ Նա նաև լուսաբանում էր նացիստների կողմից Դոնում կատարած ավերածությունների մասին։ավերածությունները։ Մայրը մահանում է [[1942]] թվականին ՎեշենսկայայումՎյոշենսկայայում տեղի ունեցած ռմբակոծության արդյունքում։հետևանքով։ Շոլոխովի աշխատանքներիստեղծագործություների ժողովածուներըժողովածուն հրատարավել ենէ 8 հատորով 1956-1960 թթ.։

Շոլոխովը մեղադրվում էր իրեն միջազգային հռչակ բերած «Խաղաղ ԴոնըԴոն» պատմվածքիվեպի գրագողության մեջ։ Շոլոխովի քննադատները պնդում էին, որ այն գրել է կազակ և հակաբոլշևիկ Ֆյոդոր Կրյուկովը, ով մահացել էր [[1922]] թվականին։<ref name="BOOKEND; The Don Flows Again">[http://www.nytimes.com/1998/01/25/books/bookend-the-don-flows-again.html?pagewanted=all BOOKEND; The Don Flows Again] by Michael Scammell, [[New York Times]]</ref><ref name="exlibris.ng.ru">http://exlibris.ng.ru/fakty/2006-11-30/3_otvet.html</ref> [[1928]] թ. սկսված մեղադրանքների պատճառով Շոլոխովը խնդրում է «Պրավդա» թերթիթերթին՝ իրհնարավորություն իրավունքըընձեռել պաշտպանելուապացուցելու հարցում։իր՝ վեպի հեղինակ լինելը։ Նա ներկայացնում է գրքի 3 հատորների ձեռագիր տարբերակները, ինչպես նաև 4-րդ գլխի նախագիծը։ [[1929]] թ. ձևավորված հատուկ հանձնակազմըհանձնաժողովը հաստատում է գրողի հեղինակային իրավունքները։ Մեղադրանքները շարունակվեցիշարունակվեցին 1960-ականներին, այս անգամ Ալեքսանդր ՍոլժենծինիՍոլժենիցինի կողմից։ Հավանաբար Ալեքսանդրը մեղադրում էր Շոլոխովին, քանի որ ցանկանում էր վրեժխնդիր լինել իր վեպիմի ստեղծագործության մասին վերջինիվերջինիս արտահայտած վնասակարբացասական կարծիքի համար։<ref name="BOOKEND; The Don Flows Again"/><ref name="exlibris.ng.ru"/> Երկրորդ Համաշխարհայինիհամաշխարհայինի ժամանակ Շոլոխովի արխիվը ոչնչացվեց ռմբակոծության արդյունքումհետևանքով, միայն 4-րդ գլուխը պահպանվեց։ Այն գտնվում էր Շոլոխովի ընկերոջընկերոջ՝ մոտ (Վասիլի Կուդաշով)։Կուդաշովի Սակայնմոտ։ վերջինիսՎերջինիս մահից հետո այն անցավ Կուդաշովի այրուն։ Ձեռագիրը հայտնաբերվեց միայն [[1999]] թ. Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի համաշխարհային գրականության ինստիտուտի կողմից՝ ռուսական կառավարության աջակցությամբ։ ԹղթերումՁեռագրերը նշվածթվագրված էեն 1920-ական թվականներ։թվականներով։ 605 էջըէջ պատկանումգրված էեն Շոլոխովի ձեռագրինձեռքով, իսկ մնացած 285-ը արտագրված են իրնրա կնոջ և քույրերի կողմից։քույրերի։<ref>http://www.trud.ru/issue/article.php?id=200005250940801</ref> 1999 թ. Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի համաշխարհային գրականության ինստիտուտի կողմից կատարված ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ այն,,Խաղաղ Դոն,, վեպը գրել է Շոլոխովը։<ref>http://lenta.ru/russia/1999/10/25/sholohov/</ref>

[[1932]] թ. Շոլոխովը միանումանդամակցում է ԽՄԿԿ-ին, իսկ [[1937]] թ. ընտրվում է [[Սովետական Միություն|ՍովետականԽորհրդային Միության]] գերագույնԳերագույն սովետիխորհրդի կողմից։պատգամավոր։ [[1959]] թ. նա ուղեկցում է [[Նիկիտա Խրուշչով]]ին [[Եվրոպա]] և [[Միացյալ Նահանգներ]] կատարած ճանապարհորդությանուղևորության ժամանակ։ [[1961]] թվականին դառնում է ԽՄԿԿ-ի կենտրոնական կոմիտեի անդամ։ Երկու անգամ նրան շնորհվել է Սոցիալիստական ​​աշխատանքի հերոսի կոչում։ Նա ավելի ուշ դառնում է ՍովետականԽՍՀՄ գրողների միության նախագահ։