«Գունավոր մետալուրգիա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պղնձահանքերի մշակումը, երբեմն տևական ընդմիջումներով, շարունակվել է միջին դարերում։ Պղնձահանքերի և բազմամետաղ հանքանյութերի մշակումըմշակումն առավել բարձր զարգացման հասավ [[18-րդ դար]]ի երկրորդ կեսին, երբ [[Ախթալա]]յում, իսկ այնուհետև [[Ալավերդի|Ալավերդ]]ում, վերականգնվեց պղնձահանքի արդյունահանումը, որի հիմքի վրա [[1770 թվական]]ին կառուցվեց Ալավերդու պղնձաձուլական գործարանը։ [[19-րդ դար]]ի վերջին Հայաստանում գործում էր պղնձաձուլական 19 գործարան և արտադրվում էր տարեկան մինչև 790 տոննա սև պղինձ։ Գործարանները հիմնականում պատկանում էին [[ֆրանսիա]]կան կապիտալին։ [[1918]]-[[1920]] թվական֊ինթվականներին Հայաստանի մետաղահանքերն ամբողջովին ավերված էին, իսկ գունավոր մետաղների արտադրությունը՝ դադարեցված։ Հայաստանում սովետական կարգերի հաստատումից հետո, Հեղկոմի [[1921 թվական]]ի [[հունվարի 11]]-ի դեկրետով ազգայնացվեցին երկրի հանքային արդյունաբերությունն ու մետալուրգիական գործարանները։ Մեծ կապիտալ ներդրումների շնորհիվ նորոգվեցին հեղեղված հանքահորերն ու ավերված գործարանները, և [[1924 թվական]]ին Ալավերդու ու [[Ղափան]]ի գործարանները տվեցին առաջին ձուլվածքը։