«Պոեմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պոեմի թե՛ [[բովանդակություն]]ը, թե՛ [[ձև]]ը ենթարկվել են պատմական մեծ փոփոխությունների։ Հին աշխարհում պոեմները պատմել են ժողովրդի կյանքի բախտորոշ դեպքերի, լեգենդար հերոսների կյանքի ու սխրանքների մասին (օր.՝ [[Հոմերոս]]ի «[[Իլիական]]ը» և «[[Ոդիսական]]ը»)։ Միջնադարում պոեմներ գրվեցին բազմազան ձևերով [[Գրիգոր Նարեկացի|Գրիգոր Նարեկացու]] «[[Մատյան ողբերգության]]», [[Դանթե]]ի «[[Աստվածային կատակերգություն]]ը», [[Շոթա Ռուսթավելի|Շոթա Ռուսթավելու]] «[[Վագրենավորը]]»։

 

 

Գրվել են նաև [[դրամատիկական պոեմ]]ներ, որոնց մեջ դեպքերը հիմնականում զարգանում են [[մենախոսություն]]ների ու [[երկխոսություն]]ների օգնությամբ ([[Գյոթե]]ի «[[Ֆաուստ]]ը»)։ Երգիծական պոեմների մեջ ծաղրվում են կյանքի տարբեր կողմերը (Թումանյանի «[[Պոետն ու մուսան]]»)։ [[Քնարական պոեմ]]ի ցայտուն օրինակ է [[Ավետիք Իսահակյան]]ի «[[Աբու-Լալա Մահարի (պոեմ)|Աբու-լալա Մահարին]]»։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 240-241}}</ref>