«Կանոնական գրքեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կանոնական գրքեր''', Աստվածաշնչի՝[[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչի]]՝ եկեղեցու կողմից ընդունված և վավերացված գրքերի ցանկ՝ ի տարբերություն մերժված, անհարազատ, անկանոն կամ պարականոն գրքերի:գրքերի։ [[Հին Կտակարան|Հին]] և [[Նոր կտակարաններիԿտակարան|Նոր Կ.գ.կտակարան]]<nowiki/>ների Կանոնական գրքերի կազմում են Աստվածաշնչի Կանոնը:Կանոնը։ Հինկտակարանային եբրայական կանոնի մեջ մտնող 22 գրքերի անվանացանկը բերված է Որոգինեսի Սաղմոսների մեկնության մեջ (218), Հին և Նոր կտակարանների Կ.կանոնական գ.գրքերը բերված են նաև [[Աթանաս Ալեքսանդրացի|Աթանաս Ալեքսանդրացու]] 367-ի 39-րդ Զատկական նամակում, ուր առաջին անգամ Նոր կտակարանի 27 գրքերը ներկայացված են իբրև մի ամբողջություն:ամբողջություն։

Աստվածաշնչի գրքերի մինչմեսրոպյան հայկ.հայկական կանոնի մասին ստույգ քիչ բան է հայտնի:հայտնի։ Կ.գ-իԿանոնական գրքերի որոշ ցուցակներ Հայ եկեղեցուն ծանոթ են եղել նախքան [[Հայ գրերի գյուտ|գրերի գյուտը]] և Աստվածաշնչի թարգմանությունը, երբ Սուրբ Գիրքը Հայոց մեջ կարդացվել ու ընդօրինակվել է [[հունարեն]] և [[ասորերեն:]]։ Հայերեն թարգմանության Աստվածաշնչի Կ.գ-իկանոնական գրքերի առաջին ցանկը տվել է Կորյունն[[Կորյուն]]<nowiki/>ն իր §«<nowiki/>[[Վարք Մաշտոցի¦]]<nowiki/>» երկում:երկում։ Նրանից հետո Հին և Նոր կտակարանների Կ.գ-իկանոնական գրքերի ցանկերի հանդիպում ենք տարբեր հեղինակների մոտ ([[Մովսես Խորենացի]], [[Անանիա Շիրակացի]], [[Հովհաննես Սարկավագ]], [[Մխիթար Այրիվանեցի]], [[Գրիգոր Որդի Աբասա]], [[Գրիգոր Տաթևացի]] և ուր.ուրիշներ):։ Հայ եկեղեցում առաջին պաշտոնական կանոնը սահմանել է 768-ի թվականի [[Պարտավի եկեղեցական ժողովը՝ժողով]]<nowiki/>ը՝ [[Սիոն Ա Բավոնեցի|Սիոն Ա Բավոնեցու]] ձեռամբ:ձեռամբ։ Ժողովի 23-րդ որոշումը հիշատակում է Հին կտակարանի 37 գիրք իբրև կանոնական:կանոնական։ Նոր կտակարանի գրքերը չեն հիշատակվում:հիշատակվում։ Ըստ [[Մաղաքիա Օրմանյան|Մ. Օրմանյանի՝Օրմանյանի]]՝ մեզ է հասել Պարտավի ժողովի որոշման միայն պատառիկը, որը բավարար չէ ճիշտ պատկերացում կազմելու Հայոց մեջ այդ ժամանակ ընդունված Կ.կանոնական գ-իգրքերի մասին:մասին։ Դարերի ընթացքում Կ. գ-իգրքերի ցուցակը կրել է որոշ փոփոխություններ:փոփոխություններ։ Ներկայիս հայկ.հայկական կանոնն ընդգրկում է 75 գիրք (Հին կտակարանի 48, Նոր կտակարանի 27 գիրք):։

Աստվածաշնչի Յոթանասնից հունարեն թարգմանության բնագիրը, բացի 39 Կ.գ-իցկանոնական գրքից, որոնք կազմում են եբրայական կանոնը, ընդգրկել է նաև, այսպես կոչված՝ երկրորդականոն գրքերը:գրքերը։ Երկրորդականոն են այն գրքերը, որոնք թեև աստվածաշունչ չեն, սակայն որպես ոչ մերժելի, բարեպաշտական գրություններ հանձնարարելի են ընթերցման և հավատի շինության համար:համար։ Հայկ. երկրորդականոն գրքերը թվով ինն են. Եզրասի Ա, Հուդիթ, Տոբիթ, Մակաբայեցիներ Ա, Բ, Գ, Իմաստություն Սողոմոնի, Սիրաք, Բարուք, ինչպես նաև Դանիելի և Եսթերի գրքերի այն մի քանի հատվածները, որոնք բացակայում են եբրայական բնագրում:բնագրում։ Երկրորդականոն այս գրքերից տարբերելու համար Հին կտակարանի 39 աստվածաշունչ գրքերը կոչվում են նաև նախականոն:նախականոն։ Դրանք են՝ [[Ծննդոց]], [[Ելք]], [[Ղևտական]], [[Թվեր (գիրք)|Թվեր]], [[Երկրորդ օրենք]], [[Հեսու (գիրք)|Հեսու]], [[Դատավորներ (գիրք)|Դատավորներ]], [[Հռութ (գիրք)|Հռութ]], Ա, Բ, Գ, Դ Թագավորություններ, Ա, Բ Մնացորդաց, Բ Եզրաս, Նեեմի, Եսթեր, Սաղմոս, Առակներ, Ժողովող, Երգ երգոց, Հոբ, Եսայի, Օսեե, Ամոս, Միքիա, Հովել, Աբդիու, Հովնան, Նավում, Ամբակում, Սոփոնիա, Անգե, Զաքարիա, Մաղաքիա, Երեմիա, Ողբ, Դանիել, Եզեկիել (տես նաև Աստվածաշունչ հոդվածի Կանոն մասը)<ref>{{Գիրք:ՔՀՀ|474}}</ref>:։