«Մարտական փղեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Կենդանիներին սովորեցնելը տևում էր տարիներ, որի ընթացքում վարժեցնողներին հաջողվում էր նրանց ազատել մարտերի ժամանակ ունեցած վախերից և նույնիսկ զարգացնել մարտի ժամանակ կնճիթն օգտագործելու ունակություն: Հին ժամանակներում զինվորները հատկապես վախենում էին հնդկական արու փղերից, երբ դրանք ընկնում էին, այսպես կոչված, մուստ վիճակի մեջ: Այդ շրջանը բնութագրվում էր [[տեստոստերոն]]ի բարձր մակարդակով և, որպես հետևանք, ագրեսիվ վարքով: Այդ վիճակում փղերը կարող են հարձակվել մարդու վրա: Մարտի ժամանակ փղերի օգտակարությունը բարձրացնելու համար վարժեցնողները փորձում էին արհեստականորեն առաջացնել մուստ, որի համար օգտագործում էին թմրամիջոցներ, ալկոհոլ, բարձր ձայներ և երաժշտություն<ref name="kistler89" />: Այդ մեթոդների օգտագործման մասին գրված է [[Աստվածաշունչ|Աստվածաշնչում]].

 

 

Մարտի ժամանակ փղերն անմիջապես կարող էին կատաղել հոտից և մայրական բնազդից<ref>{{книга|заглавие=Эпитомы римской истории. Книга II|автор=Луций Анней Флор.|часть=Глава XIII. Тарентинская война|ссылка=http://ancientrome.ru/antlitr/flor/kn01.htm#13}}</ref>: