«Հույների ցեղասպանություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հետագայում [[Փոքր Ասիա|Փոքր Ասիայի]] և [[Արևելյան Թրակիա|Արևելյան Թրակիայի]] հույն բնակչության [[էթնիկական զտումներ]]ը ակտիվորեն վարվել են [[Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրք|Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքի]] գլխավորած թուրքական ազգայնականների կողմից՝ 1919-1922 թվականների [[Հույն-թուրքական պատերազմ|Հույն-թուրքական պատերազմի]] ժամանակ<ref name="rezol">[http://www.genocidescholars.org/sites/default/files/document%09%5Bcurrent-page%3A1%5D/documents/IAGS-Resolution-Assyrian%20and%20Greek%20Genocide.pdf Резолюция Международной ассоциации исследователей геноцида о признании геноцида греков и ассирийцев в Османской империи в Османской империи в 1914—1923 гг.]</ref><ref>Samuel Totten, Paul Robert Bartrop. [http://books.google.ruam/books?id=_02aVgTaFDYC&pg=PA434&dq=Dictionary+of+genocide,+%D1%82%D0%BE%D0%BC+2&lr=#v=onepage&q=&f=false ''«Dictionary of genocide»'']. Greenwood Publishing Group, [[2008]], p 534 ISBN 0313346445, 9780313346446 стр. 335.</ref>: Դա ապացուցում է ցեղասպան հանցագործ երիտթուրքերի և ֆաշիստ քեմալականների հոգևոր և քաղաքական լիարժեք կապն ու ժառանգականությունը:<ref>- Գնդապետ Մնացական Ռ. Խաչատրեան, ռազմական պատմաբան</ref> Հենց [[1919 թվական]]ի [[մայիսի 19]]-ը՝ Մուստաֆա Քեմալ փաշայի զորքերի [[Սամսուն]] նավահանգստային քաղաքում ափ իջնելու և հույների ցեղասպանության երկրորդ ալիքի սկզբի օրը նշվում է որպես [[Պոնտոսի հույների ցեղասպանություն|Պոնտոսի հույների ցեղասպանության]] օր<ref>[http://news.genocide.ru/2008/05/19/531.htm 19 мая — День памяти жертв геноцида понтийских греков].</ref>: Ընդ որում, չնայած [[Հունաստանի թագավորություն|Հունաստանի]] և [[Մեծ Բրիտանիայի և Հյուսիսային Իռլանդիայի Միացյալ Թագավորություն|Մեծ Բրիտանիայի]] միջև դաշնակցային կապերի փաստացի պահպանմանը 1918 թվականից հետո, երբ ավարտվել էր [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին համաշխարհային պատերազմը]], Բրիտանիան այդպես էլ աջակցություն չցուցաբերեց հույներին:

Հայտնի է, որ [[Ռուսաստան|Ռուսաստանի]] բոլշևիկները լուռ աջակցում էին համաթուրանականներին՝ [[Պանթյուրքիզմ|պանթյուրքիստ]]-երիտթուրքերին<ref>Участвуя, в том числе в пантюркистском политическом проекте «Туран Йолу» (''«Дорога в Туран»''). Этот проект курировали [[Энвер-паша]], [[Мехмед Талаат-паша|Талаат-паша]], [[Назым-бей]] и [[Агаев, Ахмед Агаевич|Ахмед Агаев]]. Конечной целью проекта было убедить [[Тюркоязычные народы|тюркоязычное]] население [[Кавказ]]а, [[Иран]]а, [[Крым]]а, [[Поволжье|Поволжья]] и [[Туркестан]]а отделиться от [[Россия|России]] и [[Иран]]а — и присоединиться к объединённой тюркской державе «Туран». См.: Гасанова Э. Ю., ''[http://books.google.ruam/books/about/Идеология_буржуазног.html?id=bHy4AAAAIAAJ&redir_esc=y «Идеология буржуазного национализма в Турции в период младотурок, 1908—1914 гг.»]'' [[Баку]], изд. [[АН АзССР]], [[1966 год]].</ref><ref name=Станица>Козубский К. Э., ''«Под копытом»''. Общеказачья газета «Станица», Москва, № 2(26), декабрь 1998 г.</ref>, իսկ ապա բացահայտորեն օժանդակու էին քեմալականներին, որոնք հիմնականում նախկին երիտթուրքեր էին, սկսած իրենց ղեկավար Քեմալից: Կարմիր, հեղափոխական [[Խորհրդային Ռուսաստան|Խորհրդային Ռուսաստանի]], հետ պայմանավորվածությամբ՝ կարմիր քեմալական հեղափոխական [[Թուրքիայի Հանրապետություն|Թուրքիան]] դադարեց հավակնել Հարավային Կովկասի հանրապետությունների՝ [[Հայաստան|Հայաստանի]], [[Վրաստան|Վրաստանի]], և 1918 թվականին Օսմանյան բանակի սվիններով ստեղծված Հարավ-արևելյան Կովկասի արհեստածին հանրապետության՝ այսպես կոչված [[Ադրբեջան]]ի տարածքներին և իր ուժերն ուղղեց հույների դեմ՝ դրա համար ստանալով բոլշևիկյան ՌՈւսաստանի ռազմական, ռազմա-տեխնիկական, ֆինանսա-տնտեսական, քաղաքական աջակցությունը: