«Վասա նավ»–ի խմբագրումների տարբերություն

== XVII դարում ջրի հատակից բարձրացման փորձեր ==

«Վասայի» խորտակումից տարիներ անց, մի քանի անգամ, փարձեր են արվել նավը բարձրացնել ջրի հատակից: Հատկանշական է, որ այդ փորձերի հիմնական պատճառը ոչ թե բուն նավի արժեքն էր, այլ՝ 64 թանկարժեք [[բրոնզ]]ե [[թնդանոթ]]ները, որոնք խորտակվել էին նրա հետ:

Այն բանից հետո, երբ նավի բարձրացման փորձերը հաջողություն չգրանցեցին, հրանոթների բարձրացման նպատակով հավաքվեց [[ջրասուզորդ]]ների խումբ՝ [[Ալբերտ ֆոն Թրեյլեբենի]] գլխավորությամբ: Նրանք իրենց տրամադրության տակ ուներին միայն [[ջրասուզակային զանգ]]:

[[Պատկեր:Vasa-buvarharang.JPG|150px|մինի|Ալբերտ ֆոն Թրեյլեբենի ջրասուզակային զանգի պատճենը, որն օգտաֆործվել է «Վասա» նավից 1664—1665թվականներին հրանոթներ բարձրացնելու նպատակով]]

== Որոնողական աշխատանքները XX դարում ==

Հրանոթների բարձրացումից հետո, ջրասուզորդները կորցրեցին հետաքրքրությունը «Վասայի» հանդեպ: Նավը մոռացվեց, անգամ անհետացան նրա գտնվելու վայրի մասին տվյալները: Այդպես շարունակվեց մինչր XX դարի կեսերը, երբ «Վասայի» պատմությամբ՝ մասնավոր կարգով, սկսեց զբաղվել 38-ամյա ինժեներ [[Անդերս Ֆրանսեն|Անդերս Ֆրանսենը]]: Այդ ժամանակ նա [[Շվեդիա]]յի XVII—XVIII դարերի ռազմածովային պատմության խոշորագույն մասնագետներից էր, ով զբաղվում էր խորտակված նավերով: Ֆրանսենը վստահ էր, որ նավը լավ է պահպանվել: Դրան կարող էրն նպաստել [[Բալթիկ ծով]]ին բնորոշ պայմանները՝ պայմանավորված ջրում աղի քիչ քանակով այնտեղ չկան նավի ճիճուներ, որոնք ավելի աղի ջրերում ուտում են ամբողջ [[փայտ]]ը: Երկար ժամանակ Ֆրանսենը ուսումնասիրում էր հին [[քարտեզ]]ներն ու արխիվային տվյալները, այնուհետև՝ որոշելով նավի մոտավոր տեղը, սկսեց որոնողական աշխատանքները: Ընդհանուր առմամբ ուսումնասիրությունները տևել են ավելի քան 5 տարի: Հետագայում Ֆրանսենը հիշում էր .