[[1845]] թվականին սովորել է [[Պետերբուրգի համալսարան]]ում։ Արտասահման փախչելու փորձ կատարելու համար [[1848]] թվականին ձերբակալվել է և որպես շարբայինշարքային զինվոր աքսորվել Օրենբուրգյան կորպուս (այստեղ մտերմացել Հ Տ․ Գ, Շևչենկոյի հետ)։ [[1856]] թվականին վերադարձել է աքսորից, [[1859]] թվականին ավարտել Գլխավոր շտաբի ակադեմիան, [[1861]] թվականիիցթվականից ծառայել է Գլխավոր շտաբում։ Կապված է եղել Ն․ Գ․ Չեռնիշևսկու, Ն․ Ա․ Դոբրոլյուբովի, Ա․ Ի․ Գերցենի և Ն․ Պ․ Օգարյովի հետ, աշխատակցել է «Սովրեմեննիկ»-ին, հանդիպել Զ․ Գարիբալդիին։ [[1857]] թվականին, Պետերբուրգում հիմնել է հեղափոխական խմբակ, որի նպատակն էր պայքարել սոցիալական, ազգագրական և կրոնական, ճնշման դեմ, հանուն Ռուսաստանում բուրժուադեմոկրատական վերափոխումների, հանուն ազատ և անկախ Լեհաստանի։ [[1862]]-[[1863]] թվականի լեհական ապստամբության նախօրեին Սերակովսկին նշանակվել է ժեմայտիայի (Լիտվայի հյուսիս-արևմտյան մաս) ապստամբական ուժերի զորապետ։ [[1863]] թվականի սկզբին Սերակովսկին ստեղծել է ապստամբական խոշոր միավորում (որտեղ կռվել է Ա․ Մացկյավիչյուսի ջոկատը), համագործակցել աեյստամբապստամբ բելոռուս գյուղացի ներիգյուղացիների ղեկավար Կ․ Կեսչինովսկու հետ։ [[1863]] թվականինթվականի գարնանը վիրավորվել է և գերի ընկել։ Դաշտային դատարանի վճռով կախաղան է բարձրացվել։
