«Անգլերենի այբուբեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ Բոտ: կոսմետիկ փոփոխություններ
Տող 1.
'''Անգլերեն այբուբենը''' հիմնվել է լատիներեն այբուբենի վրա և կազմված է 26 տառից։
 
6 տառ նշանակում են ձայնավորներ հնչյուններ՝ «A», «E», «I», «O», «U», «Y»։
 
20 տառ նշանակում են բաղաձայն հնչյուններ՝ «B», «C», «D», «F», «G», «H», «J», «K», «L», «M», «N», «P», «Q», «R», «S», «T», «V», «W», «X», «Z»։
Տող 36.
|-
|8||H h||aitch||[eɪtʃ]
|էյչ||haitch [heɪtʃ] հաճախ օգտագործվում է [[Իռլանդիա|Իռլանդիայում]]յում և [[Ավստրալիա|Ավստրալիայում]]յում
|-
|9||I i||i||[aɪ]
Տող 93.
|}
 
== Դիգրաֆներ ==
 
Անգլերեն լեզվում կան հետևյալ [[Դիգրաֆ|դիգրաֆներըդիգրաֆ]]՝ները՝
# sh = [ʃ], «shine» [ʃaɪn];
# zh = [ʒ], «Zhukov» [ˈʒukov];
# ch = [tʃ], «China» [ˈtʃaɪnə]; = [k]
# kh = [x], «Kharkov» [ˈxarkov];
# th = [ð] либо [θ], «the» [ðiː, ðə], «think» [θɪŋk].
Տող 104.
== Պատմություն ==
 
Անգլերեն գիրը առաջացել է մ․ թ․ ա. 5-րդ դարում: Գրության համար օգտագործվել են անգլո-սաքսոնական [[Ռուներ|ռուներըռուներ]]ը, պահպանվել են այդ ժամանակի միայն մի քանի ոչ մեծ հատվածներ, պատառիկներ։ Ռուները փոխարինվել են լատինական տառերով՝ քրիստոնեական քարոզիչների գալստյան հետ, 7-րդ դարում, թեպետ, մի որոշ ժամանակ երկու այբուբենները միմյանց զուգահեռ գործածվում էին։
 
[[1011]] թվականին Բենեդիկտինյան աբբայության մի վանական՝ Բյորտֆերտ (Byrhtferð) անունով, կիրառության մեջ է դրել հին անգլերենի այբուբենը (Old English Alphabet), որը բաղկացած էր լատիներեն այբուբենի 23 տառից (առանց «J», «U» և «W» տառերի), դրանք լրացնելով [[Ամպերսենդ|ամպերսենդովամպերսենդ]]ով (and, իսկ ավելի ճիշտ լատիներեն նույն նշանակությամբ et բառը ներկայացնող կցագիրը՝ &) և 4 տառով (հիմնականում անգլո-սաքսոնական ռունաներ՝ «ȝ» (yoȝ, յոուգ), վունյո («w»), Թորն ( [th] հնչյուն), «Ð» և «Æ» [[Կցագիր|կցագրով]])։ Բյորտֆերտի ներմուծած անգլերեն այբուբենի տարբերակը եղել է հետևյալը՝
: A B C D E F G H I K L M N O P Q R S T V X Y Z & Ȝ Ƿ Þ Ð Æ