«Ամինե Ավդալ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ամինե Ավդալ''' ([[1906]], [[հոկտեմբերի 16]] - [[1964]], [[սեպտեմբերի 22]]), հայաստանցի [[եզդի]] բանաստեղծ, արձակագիր, բանասիրական գիտությունների թեկնածու, [[ԽՍՀՄ գրողների միություն|ԽՍՀՄ գրողների միության]] անդամ [[1934]]-ից։ թվականից։ Ստեղծագործել է և' հայերեն, և' [[եզդիերեն]]։

Ծնվել է [[Կարս]]ի մարզի Յամանչաիր գյուղում։ [[1936]]-ին թվականին ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարանիհամալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետը։ [[1944]]-ից թվականից որպես ավագ գիտաշխատող աշխատել է ՀՍՍՀՀԽՍՀ ԳԱ պատմության թանգարանում, ապա [[ՀՀ ԳԱԱ պատմության ինստիտուտում։ինստիտուտ|պատմության ինստիտուտում]]։ 1944-ին թվականին «Եզդի կինը նահապետական ընտանիքում ըստ ազգագրական և ֆոլկլորային նյութերի» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։

Նրա առաջին պատմվածքը՝ «Ջասմ և Թոսմ», տպագրվել է [[1924]]-ին թվականին, «Կարմիր ծիլեր» ամսագրում (Թիֆլիս)։

[[1933]]-ին թվականին [[Երևան]]ում տպագրված «Հայ-եզդիերեն» առաջին բառարանի (23.00023000 բառ) համահեղինակներից է։

Եզդիերեն լույս են տեսել նրա «Գարուն» ([[1935]]), «Երեք եղբայր» ([[1957]]), «Փարիշան» ([[1969]]), «Գյուլիզար» ([[1973]]) և այլ գրքեր։ Հայերեն լույս է տեսել նրա կազմած « Եզդիական ժողովրդական հեքիաթներ» ժողովածուն (Երևան, 1957)։

Մահացել է [[Երևան]]ում։ում<ref>{{cite book|author=|title=Գրական տեղեկատու|publisher=«Սովետական գրող»|location=Երևան|year=1981|page=էջ 27}}</ref>: