«Պատյանով մարդը»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հիմա «Պատյանով մարդը» արտահայտությունը ռուսերեն լեզվում դարձել է հասարակ` կարևորելով միայնակ մարդուն, որը փակվում է ամբողջ աշխարհից, ստեղծելով իր շուրջը կմախք, «պատյան»:

 

«Փոքրիկ եռպատման» հերոսները

* Իվան Իվանիչ Չիշմա-Հիմալայսկի ՝ անասնաբույժ, ազնվական: Բարձրահասակ նիհար մարդ երկար բեղերով:

*Միխայիլ Սավիչ Կովալենկո՝ աշխարհագրության և պատմության ուսուցիչ: Երիտասարդ,թուխ, բարձրահասակ տղամարդ:

*Վարենկա՝ 30 տարեկան, Բելիկովի սիրելին: Կովալենկոյի քույրը, բարձրահասակ, բարեկազմ, սևահոն, կարմրաթուշ մի աղջիկ:

== Սյուժե ==

Պատմությունը սկսվում է երկու որսորդների՝ Իվան Իվանիչ Հիմալայսկու և Բուրկինի գիշերային նկարագրությունից: Նրանք մնացել էրն գյուղի ղեկավարի մառանում և միմյանց պատմում էին տարբեր պատմություններ: Զրույցը ընթանում էր «բնույթով միայնակ» մարդկանց մասին, որոնք մենակյաց խեցգետնի կամ խխունջի նման փորձում են մտնել իրենց պատյանի մեջ: Բուրկինը պատմում է ինչ-որ Բելիկովի մասին, ով վերջերս է մահացել իր քաղաքում:

Մի անգամ ինչ-որ մեկը նկարել էր Բելիկովի ծաղրանկարը: Գնում է Բելիկովը Վարենկայի ձեռքը բռնած, իսկ ներքևում մակագրություն է՝ «Սիրահարված նախամարդ»:

Այդ ծաղրանկարը ստացան բոլոր ուսուցիչները և պաշտոնյաները: Բելիկովը դեռ չէր վերջացրել ծաղրանկարի պատմությունը, այդ պահին հեծանիվով գալիս է Վարենկան եղբոր հետ: Բելիկովը սառում և գունատվում է, նրան անպատշաճ է թվում հեծանվավազքը: Հաջորդ օրը առավոտյան նա գալիս է Կովալենկոյի մոտ և սկսում է խոսել այդ մասին: Հանդիպումը ավարտվում է վեճով: Կովալենկոն հրում է Բելիկովին աստիճաններից: Այդ պահին ներս է մտնում Վարենկան ը տեսնում է ջարդված Բելիկովին: Նա մտածում է, որ Բելիկովը ինքն է ընկել աստիճաններից և սկսում է ծիծաղել: Այդ ծիծաղով ամեն ինչ ավարտվում է՝ և խնամախոսությունը, և Բելիկովի կյանքը: Բելիկովը գնում է տուն, պառկում է և այլևս վեր չի կենում: Մեկ ամիս անց Բելիկովը մահանում է: Նրան թաղում են, իսկ թաղումից հետո ոչ թե տխրում են, այլ թեթևություն են զգում: Պատմվածքի վերջում ընկերները քննադատում են «պատյանով մարդկանց» և պառկում քնելու:

 

== Գրականություն ==