«Սեմական լեզուներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

* Արևելյան, կամ հյուսիս-արևելյան՝ [[աքքադերեն]] իր երկու բարբառներով՝ [[բաբելոներեն]] և [[ասորերեն]],

* Հյուսիս-արևմտյան – [[քանաաներեն]] ([[ուգարիտերեն]], [[եբրայերեն]], [[փյունիկերեն]] և այլն) և [[արամեերեն]] (արևմտաարամեական, արևելաարամեական խոսվածքներ, հին սիրիական լեզու) լեզուներ,

 

== Սեմական լեզուներին բնորոշ հատկանիշներ ==

* Սեմական լեզուներին բնորոշ հատկանիշներն են ձայնավորների սահմանափակ քանակը սկզբնապես՝ ա, ի, ու՝ երկար և կարճ տարբերակներով (նշանակալիորեն ավելի շատ են ձայնավորները կենդանի բարբառներում), երեք տեսակի բաղաձայնների առկայությունը՝ հնչեղ, խուլ և էմֆատիկ։

* Բայի արմատը և բայածանցյալ անունները սովորաբար կազմված են երեք բաղաձայնից, որոնք կրում են հիմնական բառային իմաստը այն ժամանակ երբ ձայնավորումը ինչպես նաև վերջածանցները, նախածանցներն ու միջնածանցները պարզաբանում են նշանակությունը և տալիս քերականական կարգ։ Օրինակ, արաբերեն քաթաբա՝ նա գրում էր, քութիբա՝ գրված է աքթաբա՝ ստիպեց գրել, քաաթիբ՝ գրող, քիթաաբ՝ գիրք, մաքթաբ՝ դպրոց։

Հին աքքադական լեզվում վեց հոլով կա, հին սեմական լեզուներում կա երեք հոլով՝ ուղղական u, սեռական I, հայցական a, կենդանի սեմական լեզուներում հոլովներ չկան։

 

Ածականները երբեմն տարբերվում են յուրահատուկ վերջավորություններով, բայց հիմնականում հոգնակի թվի այլ կազմությամբ ինչպես նաև շարահյուսորեն։

 

* Տարբերակվում են դերանունները։

 

# Ինքնուրույն ստացական (արխայիկ, հազվադեպ)։

# Հարաբերական-հաճախ նրանք nota genetivi են, այսինքն մասնիկներ, որոնք կապում են որոշիչը որոշյալի հետ։

 

* Բայում արտահայտվում են սուբյեկտի դեմքի, թվի, սեռի կարգերը /գործողության օբյեկտը կարող է արտահայտվել դերանվանային վերջավորությամբ/, ինչպես նաև ժամանակը, խոնարհումը/միայն սեմական մեռած լեզուներում/։ Սովորաբար գոյություն ունեն բայի երկու տեսակներ՝ կատարյալ վերջավորության խոնարհմամբ և անկատար նախածանցային խոնարհմամբ, աքքադերենում բայերում երկու տեսակն էլ նախածանցային խոնարհման գործառույթ ունեն։ Հետագայում կատարյալ ձևը զարգանում է անցյալ ժամանակում, իսկ անկատար ձևը՝ ապառնի ժամանակում կամ ներկա ժամանակի ձև / եբրայերեն, արամեերեն, կամ ներկայում՝ արաբերեն/։ Առաջին դեպքում ներկան արտահայտվում է դերբայի միջոցով, իսկ երկրորդ դեպքում ապառնին մասնիկի միջոցով։ Սեմական լեզուների համար հատկապես բնութագրական են այսպես կոչված վազները։ Վազները ները՝ սաստկական, ստիպողական փոխադարձ և շատ այլ, վերափոխում են բայի առաջնային իմաստը։ Սեմական լեզուներում գոյություն ունի բարդ բառակազմական համակարգ ածանցների և հիմնականում ձայնափոխության միջոցով։ Բառերի սովորական հերթականությունն է բացի աքքադերենից՝ ստորոգյալ, ենթակա, լրացումներ։ որոշիչը միշտ հետևում է որոշյալին։

 

* Ուգարիտ - առկա են այս լեզվով մեծ քանակությամբ սեպագիր արձանագրություններ, որոնք հայտնաբերվել են ականներին Հյուսիս-արևմտյան Սիրիայում։ Գրավոր հուշարձանները թվագրվում են մթա 2րդ հազարամյակի սկզբով, լեզուն գործածվել է [[Ուգարիտ]] քաղաք-պետությունում։

* Փյունիկերեն - հայտնի է մթա 2 րդ հազարանյակի գրություններով, ամենահին գրությունները վերագրվում են մթա 2րդ դարին։ Տարածված էր [[Փյունիկիա]]յում, և գաղութացման միջոցով տարածվեց ողջ Միջերկրածովյան ավազանում՝ [[Կիպրոս]], Հարավային [[Իտալիա]], Հարավային [[Իսպանիա]], [[Հյուսիսային Աֆրիկա]]։

* Արամեերեն-հայտնի է մթա 9րդ դարից, որպես «հինարամեական», ավելի ուշ ներկայացվել է միջնադարյան ժամանակաշրջանի լեզուներով և բարբառներով, գոյատևել է գրեթե մինչև 14րդ դարը։ Տարածված է եղել Սիրիայի, Պաղեստինի, Միջագետքի տարածքներում, ընդհուպ մինչև արևմտյան [[Իրան]]։

* Հին հարավարաբական լեզուներ, այլ կերպ «էպիգրաֆիկ հարավարաբական» (սաբայական, մինայական, քաթաբանական, հադրամաության լեզուներ-հայտնի են մթա 1ինից մինչր մթ 6րդ դարի գրավոր հուշարձաններից։ մՏարածված են եղել ժամանակակից Եմենի տարածքում և Հարավային Արաբիային կից տարածքներում, ներառյալ Եմենը։

 

== Գրականություն ==

* Белова А.Г. Введение в арабскую филологию / Ин-т востоковедения РАН. - М., 2003