«Հիպոթեք»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Հիպոթեք''' տերմինն առաջին անգամ օգտագործվել է [[Հունաստան]]ում մթա 6-րդ դարում։ Հին հույներն այդպես էին անվանում պարտատիրոջ պատասխանատվությունը պարտատուի նկատմամբ՝ հողի վարձակալության դիմաց։ Պարտատիրոջ հողամասի սահմանում դրվում էր քարասյուն, որը տեղեկացնում էր դրա՝ վարձակալությամբ տրամադրված լինելու մասին։ Հենց այդ սյուներն էլ անվանվում էին «հիպոթեքներ», որը հին հունարենից թարգմանաբար նշանակում է «հենարան», «պատվանդան»։