«Գրիպ»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Թարմացնել}}{{Տեղեկաքարտ Հիվանդություն}}

Այն հայտնաբերել են անգլիացի վիրուսոլոգներ Ու․ Սմիթը, Ֆ․ Ու․ Էնդրյուսը և Պ․ Լեյդլոուն ([[1933]] թվականին)։ Գրիպի յուրաքանչյուր բռնկում առաջանում է հարուցիչի նոր ենթատեսակով․ [[1918]] թվականի պանդեմիան («իսպանկա») առաջացել է А-0 վիրուսից, [[1947]] թվականին՝ А-1, [[1957]] թվականին՝ А-2 (Սինգապուր)։ [[1959]] թվականի համաճարակը պայմանավորված էր А₂-ով և В-ով, [[1961]] թվականինը ([[Ամերիկա]]յում, [[Եվրոպա]]յում և [[Ասիա]]յում)՝ А₂-ով, [[1963]] թվականինը (Ամերիկայում)՝ А_₂։ [[1966]] - [[1967]] թթ. [[ԽՍՀՄ]]-ում բռնկվել են 2 համաճարակներ՝ մեկը՝ В-ով, մյուսը՝ А₂-ով ն В-ով (Հոնկոնգ)։ Գրիպի հարուցիչի նոր հակածինային ենթատեսակների առաջացումը կապված է վիրուսի վրա իմունոլոգիական գործոնների ներգործությամբ, հակամարմինների ազդեցության ներքո գրիպի վիրուսի զգայուն հակածիններն ետ են զարգանում և փոխարինվում [[իմունիտետ]]ի հանդեպ կայուն նոր հակածիններով։ Վարակի աղբյուրը հիվանդ [[մարդ]]ն է, որը շրջապատի համար վտանգավոր է հիվանդության առաջին օրից մինչն լրիվ ապաքինումը։ Գրիպի հարուցիչն ախտահարում է մարդու շնչուղիների լորձաթաղանթը, որտեղից լորձի փոքրիկ մասնիկները վիրուսի հետ միասին հազալու, փռշտալու և խոսելու ժամանակ դուրս են թռչում և վարակում շրջապատի անձանց։