«Մյուռոնօրհնեք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Բալասանը փշատենու նման մի մշտադալար ծառի կեղևից ծորող անուշահոտ հեղուկն է։ Բալասանը նախ փափկեցվում է կտավատի յուղով, որպեսզի միախառնվի ձիթենու յուղին, որովհետև եթե չփափկի, ապա կնստի [[Մյուռոն]]ի կաթսայի հատակին և ընդհանուր բաղադրությանը չի հաղորդի իր զորությունը և Մյուռոնում բալասանի պակասություն կլինի։ Այնինչ կանոնում ասվում է. «ՙՈրքանՈրքան շատ իցէ պալասանն, այնքան գովելի է»։ Ահա այս պատճառով էլ առանձին կաթսաների մեջ եռացնում են բալասանը կտավատի ձեթով և մյուսում՝ ձիթենու յուղը, ապա եռացրած բալասանը լցնում են ձիթենու եռացած յուղի մեջ, որպեսզի լավ եփվի և միավորվի վերջինիս հետ, և այսպես առանձին պահում մինչև Մյուռոնի օրհնության օրը։

0րհնությունիցՕրհնությունից քառասուն օր առաջ ձիթենու մաքուր յուղով լի կաթսան դրվում է [[Մայր Տաճար]]ի բեմում և ծածկվում նրբահյուս շղարշով։ Հնում այն ծածկվում էր յոթ շարք շղարշով։ Քառասուն օր շարունակ, երեկոյան ժամերգությունից հետո, հոգևոր պաշտոն է կատարվում՝ [[շարական]]ներով, [[աղոթք]]ներով և սուրբգրային ընթերցվածներով։ Մյուռոնօրհնեքի գիշերը, հսկում է կատարվում, իսկ հաջորդ օրը լինում է օրհնության հանդիսավոր շնորհաբաշխությունը։