«Երևակայություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Երևակայություն''', որը նաև անվանում են երևակայելու ընդունակություն, նոր պատկերներ և զգացողություններ ձևավորելու կարողությունն է, որոնք չեն ընկալվում զգայարանների միջոցով՝ [[Տեսողություն|տեսողական]], լսողական կամ այլ զգայարանների միջոցով։ Երևակայությունը գիտելիքները դարձնում է կիրառելի խնդիրներ լուծելու ժամանակ և կարևոր է փորձ ձեռք բերելու և սովորելու գործընթացի համար։ <ref name="Norman2000">Norman 2000 pp. 1-2</ref><ref name="Sutton-Smith88">[[Brian Sutton-Smith]] 1988, p. 22</ref><ref>[[Archibald MacLeish]] 1970, p. 887</ref><ref name="Egan92">[[Kieran Egan (educationist)|Kieran Egan]] 1992, pp. 50</ref> Երևակայությունը զարգացնելու հիմնական միջոց է հանդիսանում [[պատմություն]]ներ լսելը,,<ref name="Norman2000"/><ref>[[Northrop Frye]] 1963, p. 49</ref> որտեղ ընտրված [[բառ]]ի ճշգրտությունը կարևոր գործոն է "հորինված աշխարհների" համար։ <ref>As noted by [[Giovanni Pascoli]]</ref> Երևակայությունը "թաքնված" պատկերների կամ զգացողությունների ձևավորում է, որոնք տեղի են ունենում առանց որևէ մեկի [[Իմացություն|իմացության]]։ Անհատը կարող է երևակայել՝ ըստ տրամադրության, որը կարող է լավ կամ վատ լինել՝ կախված իրավիճակից։ Որոշ [[մարդ]]իկ երևակայում են, որպեսզի դուրս գան լարվածությունից կամ մռայլ տրամադրությունից։ Այն ընդունված է համարել ներքին կարողություն և մտքում [[շրջակա միջավայր]]ի ընկալման զգացումից բխած տարրերից մասնակի կամ ամբողջական անձնական ոլորտներ ստեղծելու գործընթաց։ Այս տերմինը տեխնիկապես կիրառվում է [[Հոգեբանություն|հոգեբանության]]՝ մեջ մտքում ինչ որ բան վերականգնելու գործընթացի համար՝ ընկալվող առարկա կամ պատկեր, որը նախկինում եղել է իմաստային ընկալման մեջ։ Քանի որ այս տերմինի նմանատիպ կիրառումը հակասում է սովորական [[Լեզու|լեզվին]], որոշ [[հոգեբան]]ներ նախընտրել են այն նկարագրել որպես "պատկերում" կամ "պատկերներ", կամ խոսել դրա մասին որպես "վերարտադրողական" -ի՝ ի տարբերություն "արտադրողական" կամ "կառուցողական" երևակայության։