«Մելիսենդա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայրական գծով Մելիսենդան ծագում էր [[Ֆրանսիայի թագավորություն|Ֆրանսիայի]] Ռետել կոմսությունից։ Նրա հայր [[Բալդուին II (Երուսաղեմի արքա)|Բալդուինը]] ասպետ-խաչակիր էր, ով գլխավորում էր [[Եդեսիայի կոմսություն]]ը և ամուսնանում է [[Մալաթիայի իշխանություն|Մալաթիայի հայազգի իշխան]] Գաբրիելի դստեր՝ [[Մորֆիա (Երուսաղեմի թագուհի)|Մորֆիայի]] հետ՝ տեղացի հայերի հետ դաշինքի ամրապնդման համար<ref name="Melisende's youth">Hamilton, Bernard, ''Queens of Jerusalem'', Ecclesiastical History Society, 1978, ''Frankish women in the Outremer'', pg 143, ''Melisende’s youth'' pgs 147, 148, ''Recognized as successor'' pg 148, 149, ''Offers patronage and issues diplomas, Marriage with Fulk, Birth of Baldwin III, Second Crowing with father, husband, and son,'' pg 149,</ref><ref name="Oldenbourg's Melisende">Oldenbourg, Zoe, ''The Crusades'', Pantheon Books, 1966, ''Baldwin II searches for a husband for Melisende'', ''feudal relatiolnship between France and Jerusalem'', ''Fulk V of Anjou'', pg 264,</ref>։ Մելիսենդան մեծանում է [[Եդեսիայի կոմսություն|Եդեսիա]]յում, իսկ երբ լրանում է նրա 13 տարին, նրա հայրը ընտրվում է [[Երուսաղեմի թագավորություն|Երուսաղեմի արքա]]։ Նրա ընտրման ժամանակ Բալդուինը և նրա կինը ունեին երեք դուստր<ref name="Melisende's youth"/>։ Արքունիքը թագավորին առաջարկում է բաժանվել Մորֆիայից և նորից ամուսնանալ, որպեսզի նոր կինը նրա համար ժառանգ ունենար։ Հայ ժամանակագիր [[Մատթեոս Ուռհայեցի]]ին գրում է, որ Բալդուին II-ը լիովին հավատարիմ էր իր կնոջը<ref name="Melisende's youth"/> և հրաժարվում է դիտարկել ամուսնալուծության հնարավորությունը<ref name="Melisende's youth"/>։ Ի նշան կնոջը կապվածության և հավատարմության`հավատարմության՝ Բալդուինը հետաձգում է իր թագադրությունը մինչև [[1119]] թվականի [[Սուրբ ծնունդ]]ը, որպեսզի Մորֆիան և իր դուստրերը կարողանային ժամանել [[Երուսաղեմ]] և կնոջը թագադրեին թագուհի<ref name="Melisende's youth"/>։ Իր կողմից, Մորֆիան չէր միջամտում քաղաքական գործերին, սակայն ցուցադրում է իր ունակությունները իր վրա վերցնելու պատասխանատվությունը, երբ այդ պահանջում է իրադրությունը<ref name="Melisende's youth"/>։ Երբ Մելիսանդայի հայրը գերեվարվում է [[1123]] թվականի արշավանքի ժամանակ, Մորֆիան վարձում է հայ վարձկանների խումբ, որպեսզի նրան ազատագրեին գերությունից<ref name="Melisende's youth"/>, իսկ [[1124]] թվականին ղեկավարում էր Բալդուին II-ի մոտ գերությունից ամուսնու ազատագրման բանակցությունները<ref name="Melisende's youth"/>։ Անկասկած մայրը և հայրը էական ազդեցություն են թողել երիտասարդ Մելիսենդայի բնավորության ձևավորման վրա։

Որպես ավագ զավակ`զավակ՝ Մելիսանդան ձեռք է բերում կրոն-արքայադստեր կարգավիճակ՝ հոր ժառանգորդուհի<ref name="Melisende's youth"/><ref name="Oldenbourg's Melisende"/>։ Խաչակիրների պետություններում կանանց կողմից տիտղոսների և հողերի ժառանգելիությունը եզակի չէր։ Մշտական պատերազմների պատճառով տեղական տղամարդկանց կյանքի տևողությունը զգալիորեն կարճ էր, քան կանանց մոտ<ref name="Melisende's youth"/>։ Ընդ որում, կանայք, ովքեր ժառանգում էին իշխանությունը և հողերը, հազվադեպ էին ինքնուրույն կառավարում, այլ հիմնականում կիսում էին իշխանությունը ամուսինների հետ<ref name="Melisende's youth"/>։ Այդպիսի օրինակներ բավականին շատ էին նաև Եվրոպայում. Մելիսենդայի ժամանակակիցներից էին Ուրրակա Կաստիլացին ([[1080]]-[[1129]]), կայսրուհի Մաթիլդան ([[1102]]-[[1169]]) և Ալիենորա Աքվիտանացին ([[1122]]-[[1204]])։ [[1129]] թվականին արքա Բալդուին II-ը պաշտոնապես Մելիսենդային հայտարարում է իր ժառանգորդուհի և մինչ հոր մահը նա համարվում էր համակառավարիչ<ref Name="Melisende's youth"/>։ Դա անդրադարձ է ստանում նաև պաշտոնական փաստաթղթերում, դրամներ հատելում և դիվանագիտական նամակագրություններում<ref Name="Melisende's youth"/>։ Բալդուին II-ը հասնում է իր աղջկա աջակցմանը նաև ազնվականներից և հոգևորականությունից բաղկացած թագավորական խորհրդի՝ Գերագույն Կուրիայի կողմից։

Ամուսինների միջև սառը հարաբերությունները հարմար քաղաքական գործիք էին, ինչից օգտվում է Ֆուլկը, երբ [[1134]] թվականին Մելիսենդային մեղադրում է Հուգո II դը Պյուիզեի՝ [[Յաֆֆայի և Ասկալոնի կոմսություն|Յաֆֆայի և Ասկալոնի կոմսի]] հետ սիրային կապում։ Հուգոն թագավորության ամենաազդեցիկ բարոնն էր ու հավատարիմ էր Բալդուին II-ի հիշատակին։ Ֆուլկի և Հուգոյի ատելությունը խորացնում էր այն, որ վերջինս Մելիսենդայի ոչ հարազատ եղբայրն էր և այդ պատճառով ուներ ավելի շատ իրավունքներ գահին, քան Ֆուլկը։ Ժամանակակիցները`Ժամանակակիցները՝ մասնավորարես Վիլհելմ Տյուրոսցին, բացասում էին Մելիսենդայի անհավատարմությունը`անհավատարմությունը՝ մատնանշելով այն, որ եկեղեցին և ազնվականությունը մնում էին նրա կողմում, ինչը դժվար թե դիտարկվեր դավաճանությունում թագուհու մեղավոր լինելու դեպքում։ Ակնհայտ է, որ իր դերն է խաղում նաև տեղական խաչակիրների ատելությունը Ֆուլկի հանդեպ։

Մելիսենդան օգտվում էր եկեղեցու աջակցությունից իր ամբողջ կյանքի ընթացքում, սկսած նրան որպես հոր ժառանգի նշանակումից, Ֆուլկի հետ տարաձայնությունների ամբողջ ժամանակաշրջաում և ավելի ուշ՝ երբ [[Բալդուին III (Երուսաղեմի արքա)|Բալդուին III]]-ը հասնում է չափահասության տարիքի։ 1138 թվականին նա [[Բեթլեհեմ]]ում հիմնադրում է Սուրբ Ղազարի մեծ մենաստանը, որտեղ նրպա կարտսեր քույր Յովետան դառնում է մայրապետ։ Թագուհին մենաստանին է տրամադրում Իերիհոնի պտղաբեր հովիտները։ Բացի այդ, նա մենաստանին է նվիրում շքեղ կահույք և պատարագային անոթներ։ Ըստ պատմաբան Բեռնարդ Համիլտոնի տվյալների`տվյալների՝ Մելիսենդան նաև զգալի նվիրատվություններ է արել Աստծո Գերեզմանի տաճարին, Իոսաֆատի Աստվածամոր տաճարին, [[Հիվանդախնամների միաբանություն|հիվանդախնամներ]]ի հիվանդանոցին և Սուրբ Ղազարի բորոտավորների հիվանդանոցին։