«Մարաշ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մարաշի տեղը հաճախակի փոփոխվել է։ Հնագույն տեղը գտնվել է այժմյան Մարաշից 5-6 կմ արևելք, Էրքենեզ գետակի ափին։ Բյուզանդա-արաբական արշավանքների հետևանքով սա ավերվում է, և [[Հալեպ]]ի Սեյֆ Էդ Դովրե իշխանի կողմից կառուցվում է նոր քաղաք, այժմյան քաղաքից 1 կմ հարավ-արևելք գտնվող Կարա Մարաշ տեղում։ Ըստ այդմ Մարաշի հայտնի Է դառնում նաև Կարա Մարաշ անունով։ Մարաշի միջնաբերդը կառուցված է բյուզանդական շրջանում և միջին դարերում կոչվել է [[Մարվանի]]։ Բյուզանդական տիրապետության ժամանակ քաղաքի հայերր մեծ թիվ էին կազմում, ուստի քաղաքը հանձնվում է հայ իշխանների տիրապետությանը։ Այդ իշխաններից էին [[Գևորգ Մլեհ]]ը (915), [[ՓիլարաոսՓիլարտոս Վարաժնունի]]ն (Ժանտ Փիլարտո», 1065), [[Թաթուլ]]ը (1100)։ Հայկական տիրապետության շրջանում եղել է եպիսկոպոսանիստ, իսկ 1065 թ, կարճ ժամանակ՝ կաթողիկոսանիստ։ Կիլիկիայում Եդեսիայի իշխանության հաստատումից հետո Մարաշը դառնում է այդ իշխանության ավաններից մեկը։ Սելջուկների տիրապետության անկումից հետո Մարաշի միացվում է [[Կիլիկիայի հայկական թագավորություն|Կիլիկիայի հայկական թագավորության]]ը։ [[Լևոն Բ]] այն գրավում է 1189 թ, [[Հեթում Ա]]՝ 1266 թ։ 16-րդ դ Մարաշի անցել է օսմանյան տիրապետության տակ։ 17-րդ դ սկզբին Զուլկադրյան թուրք Ալա Էդ Դովլե բեյը ք տեղափոխում է այժմյան վայրը։ Մարաշում մեծ ավերածություններ են եղեք 1114 թ երկրաշարժի ժամանակ։ 1880-ական թթ երկու մեծ հրդեհների ժամանակ այրվել են հայկական թաղերն ու շուկան։