«Լվացող միջոցներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Լվացող միջոցներ''', լվանալու հատկությամբ օժտված մակերևութային ակտիվ նյութեր։ Հնում որպես լվացող միջոցներ կիրառել են բնական ծագում ունեցող նյութեր, օրինակ, բուսական մոխրից ստացվող պոտաշ, բնական [[սոդա]], [[կավ]]եր, որոշ [[բույս]]երի [[հյութ]]եր կամ քամվածք։ [[19-րդ դար]]ում զարգացավ օճառագործությունը, իսկ [[20-րդ դար]]ի 30-ական թվականերին առաջին անգամ [[Գերմանիա]]յում հիմք դրվեց սինթետիկ լվացող միջոցների արտադրությանը։ Լվացող միջոցները բաժանվում են երկու դասի՝ իոնոգեն (ջրում դիսոցվող) և ոչ իոնոգեն (ջրում չդիսոցվող) նյութերի։ Բացասական լիցքով մակերևութային ակտիվ [[իոն]]ներ ունեցող իոնոգեն նյութերը կոչվում են անիոն-ակտիվ, դրական լիցքավորվածները՝ կատիոնակտիվ, իսկ ամֆոտեր կամ ամֆոլիտ՝ եթե իոնները հիմնային միջավայրում ունեն բացասական լիցք, իսկ թթվայինում՝ դրական։ Առավելապես կիրառվում են անիոնակտիվ նյութերը, որոնց հիման վրա ստացվում են բոլոր [[ճարպ]]ային օճառները և սինթետիկ լվացող միջոցների մեծամասնությունը։ Սինթետիկ լվացող միջոցներին ավելացնում են մի շարք օժանդակ նյութեր (անօրգանական թթուների հիմնային աղեր, սպիտակեցնող և ախտահանող հատկությամբ օժտված գերթթուների աղեր, որոշ ներկեր են), որոնք բարելավում են դրանց լվանալու հատկությունը։ Լվացող միջոցները թողարկվում են գլխավորապես (80-90%) փոշու ձևով։

 

 

[[Կատեգորիա:Կենցաղային քիմիա]]