«Մեֆիստոֆելես»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մեֆիստոֆելես''' (Mephistopheles, Mephis-ophilis, Mephistophilius), հնարավոր է հունական ծագում ունի՝ «լուսատյաց», «խավարասեր»։ Ըստ մեկ այլ վարկածի՝ հին [[հրեա]]կան ծագում ունի՝ կործանարար, [[խաբեբա]], չարության ոգիներից մեկի, դևի, սատանայի, չարքի, ավելի հաճախ, ըստ ավանդության, անկյալ հրեշտակի անունը։ Տարբեր երկրների ու [[ժողովուրդ]]ների [[բանահյուսություն]]ն ու գեղարվեստական [[գրականություն]]ը հաճախ են օգտագործել դևի՝ չարության ոգու և [[մարդ]]ու դաշինքի մոտիվը։ Երբեմն բանաստեղծներին գրավել է բիբլիական սատանայի՝ «դրախտից արտաքսվելու» պատմությունը, երբեմն էլ նրա ըմբոստացումը աստծու դեմ (Զ․ [[Միլթոն]], Զ․ [[Բայրոն]], Մ․ [[Լերմոնտով]]), Յո. Գյոթեի « Ֆաուսա » փիլիսոփայական ողբերգությունում մեֆիստոֆելեսը գայթակղիչ է և Ֆաուստի ախոյանը։ Մեֆիստոֆելեսի կերպարը ոգևորել է նկարիչների (է․ Դելնւկրուա, Մ․ Վրուբել) և կոմպոզիտորների (Շ․ Գունո, Հ․ Բեռլիոզ, Ֆ․ Լիստ, Ա․ Ռուբինշտեյն)։

 

[[Կատեգորիա:Քրիստոնեություն]]