Հայ ժողովուրդը բազմաթիվ երգեր է հյուսել նրա մասին։
Գևորգ Չավուշի մասին առաջին վեպը եղել է Կարո Սասունու ,, սարերուՍարերու ասլանը՛՛ սփյուռքում լայնորեն հայտնի վեպը։ Այս վեպի վրա հեղինակն աշխատել է շուրջ 40 տարի։ Այն առաջին անգամ հրատարակվել է [[1966]] թվականի Բեյրութում, իսկ երկրորդ անգամ՝ [[1983]] թվականին Թեհրանում; Վեպը հասկանալի պատճառներով արգելված էր Խորհրդային Հայաստանում։ Ամբողջույթամբ Գևորգ Չաուշի կյանքին է նվիրված նաև հայր և որդի Ստեփան և Կարո Պողոսյանների հեղինակած «Ինձ բահ տվեք... /Գևորգ Չավուշ/» փաստավավերագրական գիրքը։ Գևորգ Չաուշը նաև գործող անձ է [[Խաչիկ Դաշտենց]]ի «Ռանչպարների կանչը» վեպում։ Վեպի գլխավոր հերոսը հանդիսանում էր մեկ այլ անվանի հայդուկ՝ [[Մախլուտո]]ն։ն /Զորավար Սմբատ/։ Գևորգ Չավուշի մասին պատում է գրել նաև արձակագիր Սուրեն Սահակյանը իր ,, հերոսապատում՛՛ /Երևան, 1990/ գրքում։
