«Արվեստագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հայ [[Ճարտարապետություն|ճարտարապետության]] պատմության և տեսության լուսաբանման ուղղությամբ եռանդուն գործունեություն ծավալեց [[Հայաստան]]ի ճարտարապետական գիտության հիմնադիր Թ․ Թորամանյանը։ Հայ Ա․ զարգացրին Հ․ Օրբելին, Դ․ Հովսեփյանը, Դ․ Լևոնյանը, Ե․ Լալայանը և ուրիշներ։ Հայ [[արվեստ]]ի պրոպագանդման գործում կարևոր դեր կատարեցին Դ․ Բաշինջաղյանի, վ․ Սուրենյանցի, Հ․ Թումանյանի, Ա․ Շիրվանզադեի, Ա․ Չոպանյանի հոդվածներն ու ելույթները։ Հայ ճարտարապետության ու արվեստի ուսումնասիրությամբ զբաղվել են նաև 19-20-րդ դարերի օտարազգի գիտնականներ Ֆ․ Դյուբուա դե Մոնպերեն, Շ․ Տեք- սիեն, Մ․ Բրոսսեն, Օ․ Շուազին, Վ․ աոասովը, Ա․ Մուրավյովը, Դ․ Դրիմը, Կ․ Շնաազեն, Վ․ Բախմանը, Իյ․ Լինչը, Դ․ Ռիվոյրան, Շ․ Դիհլը, Ա․ Դրաբարը, Ցոլ․ Բալարուշայտիսը, Ի․ Ստրժիգովսկին և ուրիշներ։ Վ․ Ի․ Լենինի ուսմունքը յուրաքանչյուր ազգային [[մշակույթ]]ում երկու մշակույթի գոյության, արվեստի՝ որպես սոցիալական իրականության արտացոլման, արվեստի կուսակցականության, բուրժուական մշակույթի քայքայման պատճառների մասին հիմք հանդիսացավ նախահեղափոխական տարիների մարքսիստական քննադատության (Վ․ Վ․ Վորովսկի, Մ․ Ս․ Օլմինսկի, Ա․ Վ․ Լունաչարսկի, Ս․ Սպանդարյան, Ս․ Շահումյան) և սովետական արվեստագիտության զարգացման համար։ Կոմունիստական կուսակցության ղեկավարությամբ մեծ աշխատանք կատարվեց արվեստի տեսության և պատմության մարքս-լենինյան սկզբունքների մշակման, սոցիալիստական ռեալիզմի գեղարվեստական մեթոդի հիմնավորման, բուրժուական իդեալիստական տեսությունների մերկացման ուղղությամբ։