|
}}
'''«Երկնային և երկրային սեր»''' ({{lang-it|Amor sacro e Amor profano}}), նկարիչ [[Տիցիան|Տիցիանի]] նկարը:նկարը։
== Ստեղծման պատմություն ==
Նկարը հանձնարարված է եղել Նիկոլո Աուրելիոյի՝ տասը [[Վենետիկ|Վենետիկյան]] հանրապետությունների խորհրդի քարտուղարի կողմից:կողմից։ Պատվիրատուի անձը հաստատող անուղղակի փաստ է համարվում [[Սարկոֆագ|սարկոֆագի]] դիմացի պատին Նիկոլո Աուրելիոյի գերբի առկայությունը:առկայությունը։ Աուրելիոն ամուսնանում է երիտասարդ և այրի Լաուրե Բագարոտտոյի հետ:հետ։ Հարսանիքը նշվեց 1514 թվականի մայիսի 17.ին [[Վենետիկ|Վենետիկում]], իսկ նկարը, , ամենայն հավանականությամբ իր հարսանեկան նվերն էր հարսնացուին{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}: Նկարի ներկայիս անվանումը նկարչի կողմից տրված չի եղել, իսկ սկսվել է օգտագործվել իր ստեղծումից առնվազն երկու դար հետո{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}:
[[Բորգեզե պատկերասրահ|Բորգեզեի պատկերասրահում]] այն ունեցել է տարբեր անվանումներ՝ «Սիրո երեք տեսակ» (1650), «Աստվածային և աշխարհիկ կանայք» (1700), «Երկնային և երկրային սեր» (1792 և 1833):
Աշխատանքը գնվել է 1608 թվականին, բարերար Շիպիոնե Բորգեզեի կողմից, որից հետո այն Բորգեզեի հավաքածուների մի շարք ցուցանմուշների հետ սկսեց ցուցադրվել [[Հռոմ|Հռոմի]] Բորգեզեի պատկերասրահում:պատկերասրահում։
1899 թվականին մեծահարուստ Ռոտշիլդը առաջարկեց գնել [[Կտավ|կտավը]] 4 միլիոն [[Լիրա|լիրայով]], բայց այն մերժվեց:մերժվեց։
== Բովանդակություն ==
[[Պատկեր:Cabeza de Venus de Amor sacro y amor profano de Tiziano.jpg|thumb|left|150px|Վեներայի գլուխը]]
Նկարի բովանդակությունը մինչև հիմա քննադատների շրջանում վիճաբանություններ է առաջացնում:առաջացնում։ Ըստ XIX դարի վիեննական արվեստի պատմաբան Ֆրանցա Վիկգոֆի, նկարը պատկերում է [[Վեներա (դիցաբանություն)|Վեներայի]] և [[Մեդա|Մեդայի]] հանդիպումը, որոնց աստվածուհին փորձում է համոզել, որպեսզի օգնեն [[Յասոն|Յասոնին]]{{sfn|Бенуа|1912—1917|c=}}: Ըստ մեկ այլ վարկածի, բովանդակությունը վերցված է, այդ ժամանակ հայտնի Ֆրանչեսկո Կոլոննի գրքից:գրքից։
Մայրամուտով բնապատկերի ֆոնի վրա, աղբյուրի մոտ նստած է շքեղ հագնված վենետիկուհին՝ ձախ ձեռքով բռնած [[Մանդոլին|մանդոլինը]] և մերկ Վեներան՝ ամանով կրակը ձեռքին:ձեռքին։ Ըստ Դուֆֆիի, հագնված կինը խորհրդանշում է սերը ամուսնության մեջ:մեջ։ Իր հագուստի գույնը՝ սպիտակը, գոտին, ձեռքի ձեռնոցները, մրտենի ծաղկեպսակը՝ զարդարած իր գլուխը, արձակած մազերը և [[Վարդ|վարդերը]] ցույց է տալիս [[Ամուսնություն|ամուսնությունը]]: Իսկ հետին պլանում պատկերված է նապաստակների զույգ՝ խորհրդանիշ բազմազավակության:բազմազավակության։ Սա Լաուրա Բագարոտտոյի դիմանկարը չէ, այլ երջանիկ ամուսնության այլաբանություն է{{sfn|Дзуффи|2002|c=130}}:
[[Մարմար|Մարմարե]] [[Սարկոֆագ|սարկոֆագ]], որը վերածվեց առեղծվածային նյութի աղբյուրի:աղբյուրի։ Մարմարը, [[Մահ|մահվան]] խորհրդանիշ է, բավական տարօրինակ է այն գտնել նկարում, որտեղ պատկերված է բազմազան երազանքներ և ցանկություններ ունեցող երջանիկ ընտանիք:ընտանիք։ Սարկոֆագում [[Բռնություն|բռնության]] տեսարանը, ըստ երևույթին խորհրդանշում է Լաուրայի հոր անարդար [[Մահապատիժ|մահապատիժը]], որը տեղի է ունեցել 1509 թվականին:թվականին։ Մաքուր ջրի աղբյուր խորհրդանշում է նոր կյանքի ծնունդը{{sfn|Дзуффи|2002|c=131}}:
Մերկ կինը խորհրդանշում է [[Սեր|սեր]], որը վերածվում է հավերժական, երկնային սիրու, որն էլ ցույց է տալիս իր ձեռքում բարձրացրած այրվող լամպը{{sfn|Дзуффи|2002|c=131}}:
| 