«Իվան Մարտոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 7.
Ռուսաստան է վերադարձել որպես [[կլասիցիզմ]]ի համոզված հետևորդ։ Իր ստեղծագործություններում քաղաքացիական պաթոսը զուգորդել է կերպարների վեհության, կոմպոզիցիայի խստության, քանդակաձևերի պլաստիկության հետ։ Մարտոսի [[մահարձան]]ները աչքի են ընկնում խոր քնարականությամբ, պլաստիկական լուծումների նրբագեղությամբ (Ս. Ս. Վոլկոնսկայայի մահարձանը, մարմար, 1782, [[Տրետյակովյան պատկերասրահ]])։
 
Մարտոսը մոնումենտալ-դեկորատիվ քանդակի նշանավոր ռուս վարպետ է («Ակտեոն» [[արձան]]ը, [[բրոնզ]], 1801, ստեղծվել է Պետերգոֆի Մեծ կասկադի համար)։ 1804 թվականից աշխատել է իր հանրահայտ ստեղծագործության՝ Կ. Մինինի և Դ. Պոժարսկու հուշարձանի վրա ([[Մոսկվա]]յի [[Կարմիր հրապարակ]], բրոնզ, [[գրանիտ]], բացումը կատարվել է [[1818]] թվականին). կերպարներն օժտված են քաղաքացիական պաթոսով, հայրենիքի հանդեպ պարտքի մեծ զգացողությամբ։ Մարտոսը նաև ստեղծել է էԷ. Ռիշելյեի ([[1823]]-[[1828]], բրոնզ, [[գրանիտ]], [[Օդեսա]]) և այլ հուշարձաններ։

Որպես Գեղարվեստի ակադեմիայի պրոֆեսոր ([[1779]] թվականից) և ռեկտոր ([[1814]] թվականից) դաստիարակել է 19-րդ դարի 1-ին կեսի բազմաթիվ ռուս [[քանդակագործ]]ներ։քանդակագործներ։
 
== Ծանոթագրություններ ==