Ռուսական վտանգը չեզոքացնելու համար Եգանը, որպես Նադիրի լիազոր ներկայացուցիչներկայացուցիչ՝ Իրանի դիվանագիտական պատվիրակության կազմում ռազմական կցորդ, 1732-ին գնում է [[Սանկտ Պետերբուրգ]], բանակցում ցարուհի [[Աննա Յոհանովնա]]յի հետ, խոստանում՝ դեպի Հայաստան արշավանքի ժամանակ չանցնել 1724-ի պայմանագրով հաստատված [[Ռուսաստան]]ի սահմանը, իսկ արշավանքի ժամանակ անձամբ պաշտպանել [[ռուսներ]]ի անվտանգությունը, ներդրումները, շահերը։ Ցարուհին խոստանում է չհարձակվել Պարսկաստանի դեմ, իսկ Եգանին շնորհում է ռուս [[գեներալ]]ի կոչում։ Այդպիսով, Նադիրն ու Եգանը, չեզոքացնելով հյուսիսից ռուսական հնարավոր ներխուժման վտանգը, 1733-ին սկսում են նոր արշավանք։
==Եղվարդի ճակատամարտը==
Մելիք Եգանի և Նադիրի համատեղ ռազմական հաջողություններից է 1733թ. Սարը Մուստաֆա փաշայի 40.000-անոց զորքի կոտորածը։ Իրանական և օսմանյան զորքերի միջև խոշոր և վճռական ճակատամարտը տեղի է ունենում 1735թ. հունիսի 14-ին [[Եղվարդ]] գյուղի մոտ, որտեղ օսմանցիները պարտվում են։ ԵղվադիԵղվարդի ճակատամարտում իրանական բանակի կազմում կռվում էին հայկական 6 զորախումբ, մելիք Եգանի, [[մելիք Շահնազար]]ի, [[մելիք Հակոբջան]]ի և մյուս հայ մելիքների ղեկավարությամբ։ Եղվարդի ճակատամարտից հետո հայ-պարսկական զորքերը գրավում են [[Կարս]]ից մինչև [[Կարին]] ու [[Բայազետ]] ընկած տարածքները։ Թուրքիան զորքերը դուրս է բերում Երևանի, [[Թիֆլիս]]ի և [[Գանձակ]]ի բերդերից և [[Անդրկովկաս]]ից։ [[1736]]թ. [[Էրզրում]]ում Իրանի և Թուրքիայի միջև կնքվում է պայմանագիր, որով Թուրքիան ճանաչում է Իրանի տիրապետությունը Արևելյան Հայաստանում և Արևելյան [[Վրաստան]]ում։
