«Համաձուլվածքներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

Համաձուլվածքների հատկությունները կախված են նրանց որակական ու քանակական կազմից։ Որպես կանոն՝ համաձուլվածքների հալման [[ջերմաստիճան]]ն ավելի ցածր է, իսկ ամրությունն ու կարծրությունը՝ բարձր, քան նրանց բաղադրամասերինը. օրինակ՝ [[ոսկի|ոսկու]] և [[արծաթ]]ի համաձուլվածքն անհամեմատ ամուր է առանձին մետաղներից։

Տարրերի պարբերական համակարգում մետաղները որքան հեռու են միմյանցից, այնքան փոքր է նրանց փոխադարձ լուծելիությունը և համաձուլվածք առաջացնելու ունակությունը։

 

Տեխնիկայի պահանջներից ելնելով՝ ստանում են թթվակայուն, հիմնակայուն, դյուրահալ, դժվարահալ, փափուկ, կարծր և այլ համաձուլվածքներ. լայնորեն օգտագործվում են [[պողպատ]]ը, [[թուջ]]ը, [[բրոնզ]]ը, [[արույր]]ը, [[բաբիտներ]]ը, [[նիքրոմ]]ը, [[պոբեդիտ]]ը, [[դյուրալյումին]]ը և այլն։