«Ասերգություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, replaced: → oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 1.
'''Ասերգություն''' ({{lang-it|recitativo}}` ռեչիտատիվ), [[վոկալ երաժշտություն|վոկալ երաժշտության]] տարատեսակ, որը վերարտադրում է [[խոսք]]ի [[ինտոնացիա]]ն և [[ռիթմ]]ը։
'''Ռեչիտատիվ''' (իտալերեն՝ recitativo - recitare - '''արտասանել''' բառից), ֆիքսված երաժշտական կարգի և կանոնավոր ռիթմիկայի պահպանմամբ բնական խոսքին մոտեցող վոկալ երաժշտության տեսակ։ Կիրառվոմ է [[օպերա]]ներում, [[օրատորիա]]ներում և [[կանտատ]]ներում։ 17-18-րդ դդ. առանձնանում են ռեչիտատիվի հետևյալ տեսակները՝ «չոր ռեչիտատիվ» (կլավեսինի ուղեկցությամբ) և նվագակցային ռեչիտատիվ (զարգացած նվագախմբային ուղեկցությամբ)։ Ռեչիտատիվ ինտոնացիաներ են հանդիպում և երգերում ու գործիքային երաժշտության մեջ։
 
[[17-րդ դար|17]]-[[18-րդ դար]]երում [[իտալական օպերա]]յում մշակվել է ''չոր ասերգություն''՝ կատարում երգեցողական ձայնով [[կլավեսին]]ի առանձին [[ակորդ]]ների նվագակցությամբ և ''նվագակցվող ասերգություն'', որը, լինելով առավել մեղեդային, իր տեղն ուներ երգերի, [[օրատորիա]]ների, [[կանտանտ]]ների մեջ։ Հին հունական ողբերգության [[խորոս]]ի տեքստերը հնչել են ասերգությամբ։
{{անավարտ}}
 
Հայկական դրամատիկական թատրոնում այս ձևը կիրառվել է [[Նաիրի Զարյան]]ի «Արա Գեղեցիկ» բեմադրության մեջ, որը բեմադրվել է [[Գյումրիի Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն|Լենինականի թատրոն]]ում [[1946]] թվականին բեմանկարիչ [[Վարդան Աճեմյան]]ի ղեկավարությամբ։ «Արա Գեղեցիկ» ներկայացման ողբերգության տեքստի որոշ հատվածներ արտասանվել են խմբային ասերգությամբ։<ref>{{Գիրք
[[Կատեգորիա:Երաժշտական տերմիններ]]
|հեղինակ = Լևոն Հախվերդյան
|մաս =
|վերնագիր = Թատերագիտական բառարան
|բնօրինակ =
|հղում =
|պատասխանատու խմբագիր = Ռ․ Զարյան
|հրատարակություն = Հայկական ՍՍՀ գիտությունների ակադեմիայի արվեստի ինստիտուտ
|վայր = Երևան
|հրատարակչություն = Հայաստան
|թվական = 1986
|հատոր =
|մեջբերվող էջեր = 18
|էջերի թիվ = 208
|սերիա = ИБ 4742
|ISBN =
|տպաքանակ = 5000
}}</ref>
 
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}