|
| վեբկայք =
}}
'''Իոսեբ Գրիգորի Գրիշաշվիլի''' (իսկական ազգանունը՝ Մամուլաիշվիլի, 12 (24) ապրիլի, [[1889]], [[Թիֆլիս]] - [[3 օգոստոսի]], [[1965]], [[Թբիլիսի]]]), վրացի սովետական [[բանաստեղծ]], գրականագետ։ [[Վրաստան]]ի Ժողովրդական բանաստեղծ (1959)։ [[ՎՍՍՀ]] [[ԳԱ]] ակադեմիկոս (1946)։ [[ՀՍՍՀ]] արվեստի վաստակավոր գործիչ (1945)։ «Վարդերի փունջ» (1906) և «Երևակայություն» (1907) բանաստեղծությունների առաջին Ժողովածուներումժողովածուներում տուրք է տվել [[մոդեռնիզմ]]ին։ Սովետական կարգերի հաստատումից հետո երգել է վերածնված Վրաստանը։ Բանաստեղծությունների միհատորյակի (1949) համար արժանացել է [[ԽՍՀՄ]] պետական մրցանակի (1950)։ Գրել է «Սայաթ-Նովա», «Հին Թբիլիսիի գրական բոհեման», [[Գաբրիել Սունդուկյան]]ի, [[Հովհաննես Թումանյան]]ի, [[Ավետիք Իսահակյան]]ի, գրականության և թատրոնի, հայ-վրացական, ռուս-վրացրացական, վրաց-ուկրաինական գրական կապերի մասին աշխատություններ։ Մտերիմ է եղել Հովհաննես Թումանյանի հետ։ Վրացերեն է թարգմանել Հովհաննես Թումանյանի պոեմները, «[[Գիքորը (պատմվածք)|Գիքոր]]»-ը, [[Նաղաշ Հովնաթան]]ի, [[Գուրգեն Մահարի|Գուրգեն Մահարու]] և ուրիշ հայ գրողների ստեղծագործություններ։
== Գրականություն ==
*Կարապետյան Տ․, Վրաց գրական միտքը ՏայաստանիՀայաստանի և հայերի մասին, Ե․, 1962, էջ 72—93։
*Ахумян Т․, Лирика Иосиба Гришашвили, в его кн․; Литературные статьи и воспомина–ния, Е․, 1966․
{{ՀՍՀ}}
|
