«Սոսնձակեռնեխ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Սոսնձակեռնեխի մարմնի վերին մասը մոխրագույն է, պոչի ծածկող փետուրները ունեն դեղին երանգ, թևի թափահարող փետուրները մոխրասև են, որովայնը սպիտակ է`է՝ շիկավուն երանգով և կաթիլանման մոխրասև պտերով։ Կրծքի վրա պտերն ավելի են խոշորանում, ձուլվելով մեկը մյուսին, պոչը մոխրագույն է, եզրային զույգ փետուրների ծայրերն ունեն սպիտակավուն պտեր։ Կտուցը դարչնագույն է, ոտքերը`ոտքերը՝ դեղնավուն։ Քաշը`Քաշը՝ 95-142 [[գրամ|գ]], թևի երկարությունը`երկարությունը՝ 142-171 [[միլիմետր|մմ]]։

[[ՀՀ]]-ում բնադրվող, չվող թռչուն է, իսկ առանձին վայրերում`վայրերում՝ նստակյաց։ Բնադրման շրջանում նախապատվությունը տալիս է սաղարթավոր և [[գիհի|գիհու]] [[անտառ]]ներին։ Գրանցված է Արագածում, Փամբակում, Բարգուշատի լեռներում, Գուգարքում, Զանգեզուրում, Վայքում։ Փոքր քանակությամբ, նոյեմբերից մինչև ապրիլ, հանդիպում է Երևանի շրջակա այգիներում և անտառային գոտում։ Բույնը սարքում է ծառերի ճյուղերին`ճյուղերին՝ չոր խոտերից։ Ապրիլ-մայիս ամիսներին դնում է 4-5 վարդագույն`վարդագույն՝ մոխրագույն պտերով [[ձու|ձվեր]]։ Զգույշ թռչուն է։ Երգը նման է սուլոցի։ Ամռանն ուտում է [[միջատ]]ներ և [[թրթուր]]ներ, իսկ ձմռանը`ձմռանը՝ չորացած [[հատապտուղ]]ներ։

Տարածված է [[Անգլիա]]յում, [[Պորտուգալիա]]յում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Պակիստան]]ում, հյուսիսարևմտյան [[Աֆրիկա]]յում, Բայկալում, [[Միջին Ասիա]]յի լեռնային շրջաններում, [[Պեչորա]]յի ափերից մինչև [[Օբ]] գետը, դեպի հարավ`հարավ՝ [[Ուկրաինա]]յում, [[Ղրիմ]]ում, [[Կովկաս]]ում։<ref>{{cite book|author=Մ. Ս. Ադամյան|title=Հայաստանի թռչունները|publisher=«Արևիկ»|location=Երևան|year=1988|page=էջ 41}}</ref>