«Ձայնավորներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 2.
== Դասակարգումը ==
Ձայնավորները միմյանցից տարբերվում են արտասանական խոռոչում եղած շարժուն օրգանների ([[Լեզու (օրգան)|լեզու]], [[շրթունք]]ներ, փափուկ [[քիմք]]) գրաված դիրքով, արձագանքարանի ձևով, չափսով, ձայնի այլևայլ հատկություններով: Այսպես` ըստ և նրա տարբեր մասերի դիրքի զանազանում են առաջնային շարքի, միջին շարքի, ետին շարքի ձայնավորներ, ապա և` ստորին բարձրացման, միջին բարձրացման, վերին բարձրացման ձայնավորներ:
Ժամանակակից գրական հայերենն ունի 6 ձայնավոր հնչյուներ` [[ա]], [[է]], [[ը]], [[ի]], [[օ]], [[ու]]: Նույնքան ձայնավորներ ուներ նաև [[գրաբար]]ը: [[Բարբառ]]ներում հանդիպում են նաև այլ ձայնավորներ (օրինակ` քմայնացած):
Գործածության հաճախականությամբ առաջին տեղում [[ա]] ձայնավորն է, ապա` [[է]]-ն, հետո մյուսները: Հայերենի բոլոր ձայնավորներն էլ վանկարար են, կազմում են վանկաբուն: [[Հնչյունափոխություն|Հնչյունափոխության]] նկատմամբ առավել զգայուն են ''է, ի, ու'' հնչյունները, շեշտադրությանմբ, հնչեղությամբ ետին տեղում է ''ը'' ձայնավորը:
=== Ձայնավորների տեսակներն ըստ լեզվի գրաված դիրքի ===
==== Առաջնալեզվային ձայնավորներ ====
| |||