«Փայծաղ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Փայծաղ''' ({{lang-lat|lien}}) անոթներով հարուստ ավիշային օրգան է:է։ Փայծաղում [[արյունատար համակարգ]]ը սերտ հարաբերության մեջ է [[ավշային հյուսվածք]]ի հետ, որի շնորհիվ արյունը այստեղ հարստանում է նրա մեջ գոյացող [[լեյկոցիտներ]]ի թարմ պաշարով:պաշարով։ Բացի այդ, փայծաղի միջով անցնող արյունը այդ օրգանի ցանցավոր հյուսվածքի բջիջների բջջակներ(ֆագոցիտային) գործունեության շնորհիվ ազատվում է արյան հնացած կարմիր մարմնիկներից ([[էրիթրոցիտներ]]ի գերեզմանատուն) և արյան հունի մեջ ընկած ախտածին [[միկրոբներ]]ից, կախյալ օտար և այլ մարմիններից:մարմիններից։

Փայծաղի մեծությունը արյան անոթների շատության շնորհիվ միևնույն անհատի մոտ կարող է զգալիորեն փոփոխվել` անոթների լցվածության աստիճանից կախված:կախված։ Նրա երկարությունը 12 սմ է, լայնությունը` 8 սմ, հաստությունը` 3-4 սմ, քաշը` 170գ(100-200):։ Մարսողության ժամանակ փայծաղը մեծանում է:է։ Փայծաղի գույնը մակերեսին մուգ-կարմիր է`մանուշակագույն նրբերանգով:նրբերանգով։

Փայծաղը նման է սուրճի հատիկի:հատիկի։ Փայծաղի վրա կարելի է տարբերել երկու երես (''facies diaphragmatica'' և ''facies visceralis''), երկու եզր (առաջային ու հետին) և երկու ծայր(վերին ու ստորին):։

Փայծաղը տեղավորված է ձախ թուլակողում` IX-XI կողերի մակարդակի վրա, երկայնակի առանցքը ուղղված է վերևից ներքև և դեպի դուրս ու քիչ առաջ, գրեթե զուգահեռ ստորին կողերի հետին հատվածներին:հատվածներին։ Նրա վերին ծայրը գտնվում է IX կրծքային ողնի բարձրության վրա, 3 սմ ողնաշարից դուրս ստորին ծայրն իջնում է մինչև I և II գոտկային ողների մակարդակը:մակարդակը։

[[Որովայնամիզ]]ը փայծաղի պատյանին ձուլվելով, բոլոր կողմերից ծածկում է նրան, բացի դրունքից:դրունքից։

Բացի շճային ծածկույթից, փայծաղն ունի նաև սեփական շարակցականերդակազմ և առաձիգ ներդերով խառը մի պատյան (''capsula propria''), պատյանը իր խորանիստ շերտերում պարունակում է հարթ մկանաթելերի ցրված խրձեր:խրձեր։ Այն ձողիկների ձևով շարունակվում է օրգանի հաստության մեջ, որը առանձնապես արտահայտված է դրունքի շրջանում, որտեղ ձողիկների հետ միասին գեղձի հաստության մեջ են մտնում անոթներ ու նյարդեր:նյարդեր։ Ձողիկները և շարակցական հյուսվածքը, անոթների հետ միասին թափանցելով օրգանի հաստության մեջ, տալիս են բազմաձև ճյուղավորումներ և միանում են` կազմելով փայծաղի հենքը, որը բաժանում է օրգանը առանձին, ոչ խիստ սահմանազատումներով մասերի:մասերի։ Ձողիկների արանքներում գտնվում է փայծաղի միջուկը կամ [[կակղան]]ը (պուլպա):։ Միջուկը թարմ կտրվածքի վրա ունի մուգ կարմրավուն գույն, նրա մեջ երևում են ավելի բաց ներկված հանգուցիկներ` [[մալպիգյան մարմնիկներ]] (''corpuscular Malpighalis follicull lymphatici lienales''): ։

Վերջիններս կլոր կամ ձվաձև, մոտ 0.36 մմ տրամագծով ավշային գոյացություններ են, նստած զարկերակային ճյուղերի պատերի վրա:վրա։ Կակղանը բաղկացած է ցանցավոր հյուսվածքից կազմված մի ցանցից (''reticulum''), որի կանթերը լցված են զանազան բջջային տարրերով` [[լիմֆոցիտներ]]ով ու [[լեյկոցիտներ]]ով. արյան կարմիր մարմնիկներով(որոնց մեծ մասն արդեն քայքայվել է) և գունակի հատիկներով:հատիկներով։

Հաճախ փայծաղի առաջային եզրի կամ դրունքի մոտ հանդիպում են 1-2 կլորավուն գոյացություններ (մի դեպքում գտնվել է 23 հատ), որոնք լինում են սիսեռի մեծությունից մինչև հունական ընկույզի մեծության և իրենց կառուցվածքով նման են փայծաղին (''lien accessoris''):։ Նրանցից շատերը, սակայն, մալպիգյան մարմնիկներ չունեն և ավելի շուտ կարելի է համարել հեմոլիմֆատիկ հանգույցներ:հանգույցներ։

Հեմոլիմֆատիկ հանգույցներ (''nodi hemolyphatici''), մարդկանց օրգանիզմում անկայուն գոյացություններ են (գլխավորապես հանդիպում են մանկական տարիքում), ընկած են որովայնի աորտայի վրա, իսկ երբեմն էլ` պարանոցի խորանիստ ավշահանգույցների արանքը:արանքը։ Նրանք, հավանաբար, իրենցից ներկայացնում են ձևափոխված ավշային հանգույցներ, որոնց մեջ շրջանառում է զարկերակներով բերվող և երակներով արտահոսող արյունը:արյունը։ Նրանց ֆունկցիան է էրիթրոցիտների քայքայումը. փայծաղը հեռացնելուց հետո նրանց թիվը կոմպեսատոր կերպով շատանում է:է։