'''Սյուժե''' ( [[ֆրանսերեն]]․ sujet— առարկա), 1․ [[Գրականություն|գրականության]] մեջ գործողությունների զարգացումը, իրադարձությունների ընթացքը պատմական, դրամատիկ, և քնարավիպերգական երկերում։ «Սյուժե» բառը գրականության հետ կապված առաջին անգամ օգտագործել են XVII դ․ [[Կլասիցիզմ|կլասիցիստներ]] Պ․ Կոռնելը և Ն․ Բուալոն՝ նկատի ունենալով, ինչպես [[Արիստոտել|Արիստոտելը]]ը, հին աշխարհի [[Առասպել|առասպելականառասպել]]ական հերոսների (օրինակ, [[Անտիգոնե|Անտիգոնեի]]ի ու Կրեոնտի կամ [[Մեդեա|Մեդեաի]]ի ու Ցասոնի) կյանքի եղելությունները։ Սյուժեի (գլխավոր և երկրորդական սյուժետային գծերի հետ մեկտեղ) երկի բովանդակությունը մարմնավորող հիմնական միջոցներից մեկն է, որն արտացոլում է տվյալ պատմական ժամանակաշրջանը, ազգային ու սոցիալական հանգամանքները, գրողի հուզական-գաղափարական վերաբերմունքը կյանքի բնութագրական կողմերի և իրականության նկատմամբ։
Սյուժեի միջոցով է դրսևորվում կերպարների, նրանց բնավորության ու ներքին էության զարգացման պատմությունը։ Իր ողջ անկրկնէլիությամբ և ինքնատիպությամբ Սյուժեն ստեղծագործության ձևի (դրա հետ էլ՝ բուն ոճի) հիմնական կողմն է։ Սյուժեի զարգացման հիմքը [[Կոնֆլիկտ|կոնֆլիկտնկոնֆլիկտ]]ն է՝ հերոսների բախման միջոցով [[Հասարակություն|հասարակական]] հակադիր ուժերի պայքարի բացահայտումը։ Էպոսի պատմական զարգացման վաղ շրջանում նրա Սյուժեն կառուցվել է դեպքերի համակցության ժամանակային, ժամանակագրական սկզբունքով։Հետագայումսկզբունքով։ Հետագայում եվրոպական [[էպոս|էպոսում]]ում ի հայտ են եկել համակենտրոն սյուժեները՝ հիմնված միասնական կոնֆլիկտի վրա, որը հատկանշվում է իր հանգույցի, գագաթնակետի և հանգուցալուծման որոշակիությամբ։ 2․ [[Կերպարվեստ|Կերպարվեստում]]՝ում՝ Սյուժեն ստեղծագործությունում պատկերված որոշակի դեպքն է, իրավիճակը, որ հաճախ ելևում է գործի անվան մեջ։ Ի տարբերություն թեմայի,Սյուժե․ ստեղծագործության գաղափարի կոնկրետ, մանրամասն և կերպարապատմողական բացահայտումն է:է։
