«Կիլիկյան Հայաստանի մանրանկարչություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 5.
 
Առաջանում են մի քանի գեղանկարչական դպրոցներ ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Կիլիկիայում, որտեղ հայ մանրանկարչությունը իր զարգացումն է ապրում։
Կիլիկիայում գրված և մեզ հասած ձեռագրերի մեծ քանակը վկայում է, թե որքան կարևոր նշանակություն էր տրվում ձեռագրերի ստեղծմանը, հավաքմանն ու պահպանմանը։ Ձեռագրերի հիշատակարանները վկայում են [[Ներսես Շնորհալի|Ներսես Շնորհալու]], [[Ներսես Լամբրոնացի|Ներսես Լամբրոնացու]], [[Հովհաննես ԱրքայեղբորԱրքաեղբայր|Հովհաննես Արքաեղբոր]], թագուհի Կեռանի, [[Հեթում Բ]]-ի, կաթողիկոս Կոստանդինի, [[Սմբատ Սպարապետ]]ի և այլոց պատվերով գրված ու պատկերազարդված շատ մատյաններ։ Հեթում Բ-ի հասած վերջին շքեղ ձեռագիրը 1295թ1295 թ. Աստվածաշունչն էր, որը գլուխների է բաժանված։
 
12-րդ դարի 2-րդ կեսից և 13-րդ դարում բացվում են Դրազարկի, Սկևռայի, Ակների, Գռների, Բարձրբերդի և Հռոմկլայի մանրանկարչական դպրոցները, որտեղ աշխատել են բազմաթիվ նկարիչներ՝ Գրիգոր Մլիճեցին, Կոստանդինը, Վարդանը, Կիրակոսը, Հավհաննեսը, Թորոս Ռոսլինը, Սարգիս Պիծակը և ուրիշներ։