«Սալորենի»–ի խմբագրումների տարբերություն

| image Պատկեր = Zwetschgen.jpg

'''Սալորենի''' ([[լատիներեն|լատ.]]Prunus), [[վարդազգիներ]]ի ընտանիքի պտղատու կորիզապտղավոր բույսերի ցեղ։ Ծառեր են կամ թփեր՝ 3—123-12 մ բարձրության։ Տերևները պարզ են, էլիպսաձև կամ նշտարաձև, հարթ մակերեսով, ատամնաեզր, հերթադիր։ Ծաղկաբույլերում՝ ծաղիկները սպիտակ կամ վարդագույն, մեկական կամ 5-ական։ Պտուղը մսալի, միասերմ կորիզապտուղ է, ձվաձև կամ կլոր։ Պտուղների զանգվածը 6-100 գ է, դեղին, կանաչ, կարմիր կամ կապտասև՝ երկնագույն մոմային փառով։

Պտղաբերում է տնկման 4-րդ տարում։ Դիմանում է մինչև —30°C ցրտերին։ Բերքատվությունը՝ մեկ ծառից 50—10050-100 կգ կամ 100—150100-150 g/htu։ Պտուղները պարունակում են (%-ներով)․ շաքարներ՝ 9—209-20, օրգանական թթուներ՝ 0, 4—14-1, 4, ազոտային նյութեր, [[վիտամին]]եր՝ BiB1, В2, С, К, РР, կարոտին և հանքային նյութեր։ Օգտագործվում է թարմ և վերամշակված վիճակում (չիր, կոմպոտ, մուրաբա, հյութ ևն)։

Հայաստանում մշակվում է ընտանի սալորենի (դամբուլենի), հյուսիսարևելյան շրջաններում հանդիպում է նաև մամխին։ Հայաստոնում մշակվող սալորենու ներմուծված արդյունաբերական սորտերից են Գեղձայինը, Ռենկլոդ կանաչը, Ռենկլոդ Ալտանան, Աննա Շպետը, Ջոենտ պրունը, Վիկտորիան, Հունգարասալորը։ Տեղականներից առավել հայտնի են Վազիրին, Ալբուխարին, Կանաչկենին, Դեղին դամբուլը, Սև դամբուլը։