«Ջութակ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 23.
Ծագել է VIII դարում արաբների կողմից [[Եվրոպա]]կան երկրներ բերված աղեղնավոր նվագարաններից, ըստ այլ վարկածի միջնադարյան նվագարաններից՝ կրոտայից և վիելայից։ Ջութակի դասական տեսակը մշակվել է XV - XVI դարերի ընթացքում միաժամանակ [[Իտալիա]]յում, [[Ֆրանսիա]]յում, [[Լեհաստան]]ում։ XVI - XVIII դարերում հյուսիսային [[Իտալիա]]յում ձևավորվեցին ջութակի վարպետների խոշորագույն դպրոցներ՝ [[Բրեգա]]յում (Գ. Դա սալո, Ջ. Մաջինի) և [[Կրեմոնա]]յում ([[Անդրեա Ամատի|Անդրեա]] և [[Նիկոլո Ամատի|Նիկոլո. Ամատիներ]], [[Ջուզեպպե Գվառների|Ջ. Գվառների]], [[Անտոնիո Ստրադիվարի|Ա. Ստրադիվարի]])։ Վերջնականապես հաստատվեց ջութակի կառուցվածքը, մշակվեց գործիքների յուրահատուկ տեմբրը։ [[Կրեմոնա]]յի ջութակները մինչև այսօր էլ օգտագործվում են և համարվում են չգերազանցված։ Ջութակը որպես մենակատարային համերգային գործիք, մեծ դեր խաղաց երաժշտական արվեստի պատմության մեջ։ XVII - XVIII դարերի երաժշտական գործիքային նոր ժանրերը (մենանվագ սոնատ, կոնցերտ) առաջացան սկզբնապես որպես ջութակի երաժշտական ժանրեր։ Ջութակների ընտանիքը կազմում է [[սիմֆոնիկ նվագախմուբ|սիմֆոնիկ նվագախմբի]] կորիզը։
== Կառուցվածքը ==
=== Լարերը ===
Սկզբնայան շրջանում լարերը պատրաստվել են ոչխարի աղիներից, որոնք պրկվում, չորացվում եւ ոլորվում էին: 20րդ դարասկզբին լարերը պատրաստվում էին նաեւ մետաքսից, [[ալյումին|ալումինիումից]] եւ պողպատից: Ներկայումնս պատրաստվում են ոլորած պողպատից կամ տարբեր [[մետաղ]]ների հետ ոլորած սինթետիկ նյութերից, որոնք երբեմն նաեւ [[արծաթ]]ապատվում են:
| |||