«Ծառագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ծառագիտություն''', դենդրոլոգիա ({{lang-grc|δένδρον}}՝ ծառ և {{lang-grc2|λόγος}}՝ գիտություն), [[բուսաբանություն|բուսաբանության]] բաժին, ուսումնասիրում է փայտացողուն [[բույս]]երը ([[ծառ]], [[թփուտ]], [[թուփ|թփեր]]), որոնք անտառային բիոգեոցենոզների բաղադրիչ մասն են: են։

Ծառագիտությունը հետազոտում է ծառաթփային [[ֆլորա]]ն, նրա կազմավորման ու զարգացման առանձնահատկությունները, բնական տարածվածությունը, տեղաբաշխվածությունը:տեղաբաշխվածությունը։ Բնութագրում է [[անտառ]] կազմող հիմնական և երկրորդական տեսակները, դրանց բուսաբանական, անտառաբուծական և դեկորատիվ առանձնահատկությունները, օգտագործման ասպարեզներն ու հեռանկարները: հեռանկարները։

Ծառագիտության բնագավառում առաջին աշխատանքները կատարվել են [[XVIII դար]]ի կեսին:կեսին։ [[ԽՍՀՄ]]-ում կազմվել է տեղեկագիրք՝ «Դերեվյա ի կուստարնիկի ՍՍՍՌ» («Деревья и Кустарники CCCP», հ. 1-7, 1949-1965թթ), որտեղ նկարագրված է ԽՍՀՄ-ում աճող 2883 և 2177 ներմուծված տեսակ, ինչպես նաև ռեգիոնալ մասշտաբի տեղեկություններ են հաղորդվում առանձին հանրապետությունների համար:

[[ՀԽՍՀ]]-ում կատարված ծառագիտական ուսումնասիրությունների շնորհիվ բացահայտվել է 42 ընտանիքի և 92 ցեղի պատկանող ծառերի և թփերի 262 տեսակ, որոնք տեղաբաշխված են ըստ հիմնական անտառային զանգվածների՝ [[Զանգեզուր]]-[[Մեղրի]], Կենտրոնական գոտի, Հյուսիսային գոտի, [[Սևան]]ի ավազան:ավազան։

* Զանգեզուրում՝ կաղնի արևելյան, բոխի կովկասյան: կովկասյան։

ՀԽՍՀ-ում ծառագիտության գծով գիտական աշխատանքները կենտրոնացած են եղել ՀԽՍՀ ԳԱ բուսաբանության ինստիտուտում:ինստիտուտում։