«Արեգակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Արեգակնային հաստատուն]]ը միավոր մակերեսին ուղղահայաց ընկնող ճառագայթման էներգիան է։ Արեգակնային հաստատունը Արեգակից մեկ [[աստղագիտական միավոր]] հեռավորության վրա (այսինքն՝ Երկրի վրա կամ Երկրին մոտ) մոտավորապես <span class="nowrap">1368&nbsp;վտ/մ²</span> է<ref name=TSI>{{Cite web |title=Construction of a Composite Total Solar Irradiance (TSI) Time Series from 1978 to present |url=http://www.pmodwrc.ch/pmod.php?topic=tsi/composite/SolarConstant |accessdate=2005 թ․ հոկտեմբերի 5}}</ref>։ Այս էներգիան մասամբ կլանվում, անդրադառնում և ցրվում է Երկրի մթնոլորտում, ինչի արդյունքում մակերևույթ ավելի քիչ էներգիա է հասնում (մոտավորապես 1000 <span class="nowrap">վտ/մ²)</span><ref name=El-Sharkawi2005>{{Cite book |last=El-Sharkawi |first=Mohamed A. |url=https://archive.org/details/electricenergyin0000elsh |title=Electric energy |date=2005 |publisher=CRC Press |isbn=978-0-8493-3078-0 |pages=[https://archive.org/details/electricenergyin0000elsh/page/n87 87]–88}}</ref>: Երկրի մթնոլորտի վերին շերտում արեգակնային ճառագայթումը կազմված է՝ 50% ինֆրակարմիր լույսից, 40% տեսանելի լույսից և 10% ուլտրամանուշակագույն լույսից<ref name="Solar radiation">{{Cite web |title=Solar radiation |url=http://curry.eas.gatech.edu/Courses/6140/ency/Chapter3/Ency_Atmos/Radiation_Solar.pdf |url-status=dead |archive-url=https://web.archive.org/web/20121101070344/http://curry.eas.gatech.edu/Courses/6140/ency/Chapter3/Ency_Atmos/Radiation_Solar.pdf |archive-date=2012 թ․ նոյեմբերի 1 |accessdate=2017 թ․ օգոստոսի 3}}</ref>։ Մթնոլորտը կլանում է ուլտրամանուշակագույն ճառագայթման 70%-ը՝ հատկապես կարճալիք մասը<ref>{{Cite web |title=Reference Solar Spectral Irradiance: Air Mass 1.5 |url=http://rredc.nrel.gov/solar/spectra/am1.5/ |accessdate=2009 թ․ նոյեմբերի 12}}</ref>։ Արեգակը մեծ դեղնավուն ձու է։ [[Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներ]]ը իոնացնում են Երկրի մթնոլորտի վերին շերտը՝ ստեղծելով [[իոնոլորտ]]<ref name=Phillips1995>