Սերյոժա Հովակիմյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Հովակիմյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Սերյոժա Շամիրի Հովակիմյան (1920, Տավուշ, Հայաստան - մայիսի 8, 1945, Գերմանիա), հայ գրող, զինվորական։
| Սերյոժա Հովակիմյան | |
|---|---|
| 1920 - մայիսի 8, 1945 | |
| Ծննդավայր | Տավուշ, Հայաստան |
| Մահվան վայր | Գերմանիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Զորամաս | Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակ |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Հայրենական մեծ պատերազմ |
| Կրթություն | Բերդի դպրոց (1940) |
Կենսագրություն խմբագրել
Սերյոժա Հովակիմյանը ծնվել է 1920 թվականին Տավուշ (Թովուզ) գյուղում։ Նախնական կրթությունը ստացել է հայրենի գյուղում, այնուհետև Բերդի միջնակարգ դպրոցում, որն ավարտել է 1940 թվականին։
«Տգիտության վախճանը» անավարտ վեպը 1939 թվականին արժանացել է ՀԽՍՀ գրողների միության խրախուսանքին[1][2]։
Ռազմական գործունեություն խմբագրել
1940 թվականի նոյեմբերի 5-ին զորակոչվել է բանակ և ծառայել սկզբում Մոսկվայում, այնուհետև Լենինգրադի մարզի Օպուչկա քաղաքում[2]՝ տանկային դիվիզիայում։ Լենինգրադի ռազմաճակատում 20 օր կռվելուց հետո՝ 1941 թվականի հուլիսի 12-ին ծանր վիրավորվում է, գերեվարվում ու ուղարկվում Գերմանիա՝ Վիստրաուրի, որտեղից էլ՝ Շտուտգարտի[2], այնուհետև Հիրշբերգի համակենտրոնացման ճամբար։ 1942 թվականի հուլիսից անդամագրվել է ռազմագերի գեներալ Միխայիլ Լուկինի կազմավորած «Սովետական հայրենասերներ» ընդհատակյա կազմակերպությանը, դարձել դիվերսիոն բաժնի ղեկավարը, այնուհետև Հիրշբերգի համակենտրոնացման ճամբարի ընդհատակյա կազմակերպության ղեկավարը։ Տիրապետել է գերմաներենին[1]։
1945 թվականի փետրվարին ֆաշիստները մատնությամբ հայտնաբերում են Հովակիմյանի ընդհատակյա հակաֆաշիստական խումբը։ 1945 թվականի մայիսի 8-ին՝ հաղթանակից մեկ օր առաջ, Հովակիմյանը տաս ընդհատակայինների հետ գնդակահարվում է[1]։
Պահպանվել են ռազմաճակատում և բանտում գրած բանաստեղծությունների ու քառյակների մի մասը միայն[1]։
Հիշատակումներ խմբագրել
Սերյոժա Հովակիմյանի սխրանքների մասին գրվել է «Պրավդա»-ում, «Ուկրաինսկայա պրավդա»-ում, «Կրասնոյե զնամյա» Անդրկովկասյան զինվորական շրջանի թերթում, «Սովետական Հայաստան»-ում, «Կոմունիստ»-ում, «Ավանգարդ»-ում, «Սովետական Ղարաբաղ»-ում, «Գրական թերթ»-ում, «Պիոներ կանչ»-ում, «Սովետական գրականություն» ամսագրում, «Հայ ժողովրդի պատմության» 8-րդ հատորում[2]։