Սերգեյ Բարշև
Սերգեյ Իվանովիչ Բարշև (ռուս.՝ , սեպտեմբերի 17 (29), 1808[1][2], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2] - մարտի 7 (19), 1882[1][2], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2]), ռուս իրավաբան, քրեական իրավունքի և քրեագիտության բնագավառի մասնագետ, պրոֆեսոր, իրավագիտության ֆակուլտետի դեկան և Մոսկվայի կայսերական համալսարանի ռեկտոր։
| Սերգեյ Բարշև ռուս.՝ Сергей Иванович Баршев | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 17 (29), 1808[1][2] |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2] |
| Մահացել է | մարտի 7 (19), 1882[1][2] (73 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[1][2] |
| Գերեզման | Վագանկովյան գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի կայսերական համալսարան |
| Կոչում | Մոսկվայի համալսարանի վաստակավոր պրոֆեսոր |
| Գիտական աստիճան | դոկտորի աստիճան |
| Մասնագիտություն | իրավագետ և criminalist |
| Աշխատավայր | Մոսկվայի կայսերական համալսարան |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Մոսկվայի պետական համալսարանի ռեկտոր |
| Պարգևներ և մրցանակներ |     և |
| Երեխաներ | Vladimir Barshev? |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է ուղղափառ քահանայի ընտանիքում։ Նախնական կրթությունը ստացել է կրոնական դպրոցում։ 1820 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի հոգեւոր ճեմարանը, որից հետո 1826 թվականին ուսումը շարունակել է Մոսկվայի աստվածաբանական ակադեմիայում։ 1829 թվականին նրան ուղարկեցին երեք հաջողակ աշակերտների հետ, որոնց թվում էին նրա եղբայրը՝ Յակովը և Իվան Պլատոնովը, սովորելու իրավաբանություն Նորին կայսերական մեծության սեփական կանցլերի երկրորդ բաժանմունքում։ Դասերը վարում էին Կունիցինը` համաձայն Ռուսաստանի քաղաքացիական օրենքների, Պլիսովը` ըստ պետական բարեկարգման, ֆինանսների և քաղաքական տնտեսության մասին օրենքների, Կլոկովը` ըստ պետական օրենքների։ Միաժամանակ Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանում սովորել է հռոմեական իրավունք, ուսումնասիրել դասական և արևմտաեվրոպական լեզուները։ 1831 թվականից պետական ծառայության մեջ է։ Երեք տարով ուղարկվել է Բեռլինի համալսարան՝ իրավաբանական գիտելիքների հետագա կատարելագործման համար։ Բեռլինից վերադառնալուն պես՝ 1834 թվականին պաշտպանել է ատենախոսությունը «Պատժի չափի մասին»[3] եւ ստացել իրավագիտության դոկտորի աստիճան։ 1834 թվականի սեպտեմբերին Ս. Ի. Բարշևը տեղափոխվեց Մոսկվա և սկսեց դասավանդել քրեական և վարչական իրավունք։ 1835 թվականին ստացել է պրոֆեսորի կոչում քրեական և վարչական իրավունքի ամբիոնում, 1837 թվականից սովորական պրոֆեսոր էր։ Նա համալսարանում ամբիոնը ղեկավարեց մինչև 1876 թվականի փետրվարը՝ 42 տարի[4]։ 1861 թվականին նրան շնորհվել է Մոսկվայի համալսարանի վաստակավոր պրոֆեսոր կոչում[5]։ 1836 թվականի հունվարից մինչև 1837 թվականի նոյեմբերը եղել է Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետի ակադեմիական քարտուղարը, 1847 թվականից (երեք անգամ՝ 17 տարի)՝ դեկան։ Միաժամանակ 1842 թվականի մայիսի 30-ից մինչև 1845 թվականի մայիսի 31-ը եղել է գրաքննիչը` Մոսկվայի գրաքննության կոմիտե, իսկ 1845 թվականի մայիսի 29-ից մինչև 1850 թվականի հունվարի 1-ը՝ Կոմերցիոն դպրոցի տեսուչ:1858 թվականից՝ իսկական պետական խորհրդական։ 1863 - 1870 թվականներին եղել է Կայսերական Մոսկվայի համալսարանի ռեկտոր։ 1869 թվականից՝ Գաղտնի խորհրդական է։ 1863-1865 թվականներին եղել է Մոսկվայի քաղաքային դումայի անդամ[6]։ Նա եղել է Մոսկվայի իրավաբանական ընկերության առաջին նախագահը, 1875 թվականին նրա նախաձեռնությամբ Մոսկվայում տեղի ունեցավ Ռուս իրավաբանների առաջին համագումարը։ Ռուսական իրավական գիտության պատմության մեջ Ս.Ի. Բարշևը հայտնի է որպես քրեական իրավունքի առաջին ռուսերեն դասընթացի հեղինակ՝ «Հանցագործությունների և պատիժների վերաբերյալ տեսության և օրենսդրության ընդհանուր սկզբունքները» (1841 թվական)։ 1876 թվականին նա թոշակի անցավ որպես Մոսկվայի համալսարանի պատվավոր անդամ և ստացավ Սուրբ Ալեքսանդր Նևսկու շքանշան։ Թոշակի անցնելուց հետո նա նշանակվել է Պատվավոր խնամակալ։ Նա ղեկավարում էր մանկական հիվանդանոցը և Շերեմետևի հիվանդանոց։ Մալայա Դմիտրովկայի վրա իր սեփականություն էր թիվ 14 տունը։ Թաղված է Վագանկովսկու գերեզմանոցում[7]):
Աշխատություններ խմբագրել
- О мере наказаний.Արխիվացված 2020-03-11 Wayback Machine — М.: Унив. тип., 1840. — 279 с.
- Чтения по предмету уголовного законоведения: часть особенная: о преступлениях и наказаниях в особенности.Արխիվացված 2019-10-14 Wayback Machine — М.: Б. и., 1850. — 396 с.
Գրականություն խմբագրել
- «Баршевы, Сергей Иванович и Яков Иванович». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - Баршев Яков Иванович // Список гражданским чинам IV класса. Исправлен по 1-е февраля 1869 года. — С. 117.
- Волков В. А., Куликова М. В., Логинов В. С. Московские профессора XVIII — начала XX веков. Гуманитарные и общественные науки. — М.: Янус-К, 2006. — С. 25—26. — 300 с. — 2000 экз. — ISBN 5—8037—0318—4
- Томсинов В. А. Сергей Иванович Баршев (1808—1882) // Российские правоведы XVIII—XX веков: Очерки жизни и творчества. В 2-х томах. Том 1. — М.: Зерцало, 2007. — С. 263—278.
- Томсинов В. А. БАРШЕВ Сергей Иванович // А. Ю. Андреев, Д. А. Цыганков Императорский Московский университет: 1755—1917 : энциклопедический словарь. — М.: Российская политическая энциклопедия (РОССПЭН), 2010. — С. 54—55. — ISBN 978-5-8243-1429-8.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Баршев, Сергей Иванович (ռուս.) // Русский биографический словарь — СПб.: 1900. — Т. 2. — С. 521—523.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Баршевы, Сергей Иванович и Яков Иванович (ռուս.) // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1891. — Т. III. — С. 121—122.
- ↑ Защитил тезисы из науки Законоведения.
- ↑ Императорский Московский университет, 2010, էջ 54
- ↑ Волков В. А., Куликова М. В., Логинов В. С., 2006, էջ 25
- ↑ Быков В. Гласные Московской городской думы (1863—1917) Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine // Московский журнал. — 2008. — № 10.
- ↑ Артамонов В. Д. Ваганьково. — Москва: Московский рабочий, 1991. — С. ?. — ISBN 5-239-01167-2