Ուղեծրակայան, օդաչուավոր և ավտոմատ տիեզերական թռչող ապարատ, որը տևականորեն գործում է երկրաշուրջ, լուսնաշուրջ և միջմոլորակային ուղեծրերում[1] ։ Տիեզերագնացների ուղեծրակայանը հասցնելն ու հերթափոխումն իրականացվում է տրանսպորտային տիեզերանավերով[2]։ Ուղեծրակայանը օգտագործվում է բազմաթիվ գիտական և կիրառական խնդիրների (տիեզերական տարածության, Երկրի և այլ մոլորակների ուսումնասիրում, աստղաֆիզիկական հետազոտություններ, ֆիզիկատեխնիկական, բժշկակենսաբանական փորձեր, օդերեվութաբանական դիտարկումներ[3], տարբեր տեխնոլոգիական պրոցեսների իրականացում և այլն) լուծման համար։ Մինչև 1986 թվականի մայիսը ուղեծիր են դուրս բերվել «Սալյուտ» (7), «Սքայլաբ» (1) և «Միր» (ԽՍՀՄ, արձակվել է 1986 թվականի փետրվարի 20-ին) ուղեծրակայաններ[4]։

Ուղեծրակայանների ցուցակ խմբագրել

Միամոդուլ կայաններ խմբագրել

Բազմամոդուլ կայաններ խմբագրել

Тяньгун-2Тяньгун-1Международная космическая станцияМир (орбитальная станция)Салют-7Салют-6Салют-5Салют-4Салют-3СкайлэбСалют-1

Պատկերասրահ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. D.S.F. Portree (1995)։ «Mir Hardware Heritage»։ NASA։ Արխիվացված է օրիգինալից օգոստոսի 3, 2009-ին։ Վերցված է նոյեմբերի 30, 2010 
  2. «Science: Sun Gun»։ Time։ հուլիսի 9, 1945։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-05-21-ին։ Վերցված է 2019-03-08 
  3. Chladek Jay (2017)։ Outposts on the Frontier: A Fifty-Year History of Space Stations։ University of Nebraska Press։ ISBN 978-0-8032-2292-2։ Վերցված է փետրվարի 1, 2018 
  4. Russian Space Stations (wikisource)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։  

Արտաքին հղումներ խմբագրել