Նիկոլայ Բելյակով
Նիկոլայ Կուզմիչ Բեյլակով (ռուս.՝ Николай Кузьмич Беляков, 1882, Տվերի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - 1948), Բոլշևիկների կուսակցություն անդամ 1907 թվականից 7[1][2]. երկաթգծերի պահպանման պետ (1918-1920) թվականներին[2]:, հաղորդակցման ուղիների ժովրդական կոմիսարիատի անդամ, Նիկոլավյան երկաթգծերի կոմիսար[1][2]։
| Ծնվել է | 1882 |
|---|---|
| Ծննդավայր | Տվերի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1948 |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
Կենսագրություն խմբագրել
Ճակատային ու թիկունքային ռազմական կազմավորումների համակարգում ընտրվել է Համառուսաստանյան կենտրոնական կազմակերպությունում որպես պետ[3].
1917 թվականի հոկտեմբերին դարձավ Վարշավայան կայարանի պետը Պետրոգրադում[1][2] և Վարշավյան երկաթգծերում[2].
1917 թվականի նոյեմբերին ՀԿԿԿ-ի տնօրենների խորհուրդում, Պետրոգրադյան խորհուդում և զինվորական նախարարների խորգուրդում ընդունվեց որպես պատվիրակության անդամ, որը Ուղևորվում է Բրեստ, Գերմանիայի հետ բանակցությունների[4]։
1918 թվականի հունվարի 30-ից դարձավ Համառուսական կոմիսիայի անդամ, որը պահպանում էր երկաթգծերը, որը 1918 թվականի մարտի 23-ից անցավ ՌՍԳՍՀ-ի կազմը[1]։
1918 թվականի հունիսի 18-ից մինչև 1920 թվականը հաղորդակցման ուղիների ժողովրդական կոմիսարիատի անդամ է եղել[2][5], Ադմինիստրատովյան կառավարման և կառավարման պետ է դարձել[2]։ 1919 թվականին, մնալով ընկերության անդամ, գործուղու է ուղղվել դեպի Համառուսաստանյան արտակարգ հանձնաժողով, որպեսզի անընհատ կապի մեջ լինի, ընդ որում նրա վրա բողոք է եկել ՉԿ-ի կողմից[6]։
1920 թվականի հունիսից դարձավ Նիկոլավյան երկաթգծերի կոմիսար[2]։
Աշխատել է որպես 15-րդ կետի պետ Հոկտեմբերյան երկաթգծերում[7]։
1937 թվականին, մինելով Լենիգրադի Գիտահետազոտական համալսարանի տնօրենի տեղակալ, ձերբակալվել է, և հինգ տարվա ազտազրկման է ենթարկվել[8]. Արդարացվել է[8]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Штутман С. М. Внутренние войска : История в лицах. — М.: Газоил пресс, 2004. — 302 с. — 999 экз. — ISBN 5-87719-045-8
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Указатель имён // В. И. Ленин и ВЧК : Сб. документов (1917-1922 гг.). — 2-е изд., доп. — М.: Политиздат, 1987. — 642 с. — 85 000 экз.
- ↑ Миллер В. Л. Всероссийская конференция фронтовых и тыловых военных организаций РСДРП(б) // Словарь: политические деятели России, 1917 г..
- ↑ Сонкин М. Чрезвычайная миссия // Смена. — 1966, февраль. — № 930.
- ↑ «Июнь 1918 (третья декада)». Владимир Ленин - революционер, мыслитель, человек. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 14-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 7-ին.
- ↑ Проект Постановления Совета обороны об урегулировании взаимоотношений между ВЧК, ЖЧК и НКПС и письмо членам Совета обороны // В. И. Ленин и ВЧК : Сб. документов (1917-1922 гг.). — 2-е изд., доп. — М.: Политиздат, 1987. — С. 152. — 85 000 экз.
- ↑ Корсаков С. Н. Руководители тверских предприятий и учреждений железнодорожного транспорта // Люди Тверского края второй половины XX века. Основные биографические данные. — Тверь: Лилия-Принт, 2007. — С. 155.(չաշխատող հղում)
- ↑ 8,0 8,1 KGB Archives Chief Discusses Glasnost, Work of Department [V. Vinogradov; PRAVDA, 26 Sep 89] // Soviet Union : Political Affairs / JPRS Report. — 1989, November 30. — P. 8-12. Архивировано из первоисточника 8 Ապրիլի 2013.