Միխայիլ Միխայիլի Չուլակի (ռուս.՝ Михаил Михайлович Чулаки, 25 փետրվարի, 1941, Լենինգրադ21 օգոստոսի, 2002, Սանկտ Պետերբուրգ), ռուս խորհրդային գրող ու հրապարակախոս[4]։

Միխայիլ Չուլակի
ռուս.՝ Михаил Чулаки
Ծնվել էփետրվարի 25, 1941(1941-02-25)[1][2][3]
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել էօգոստոսի 21, 2002(2002-08-21)[1][2][3] (61 տարեկան)
Վախճանի վայրՍանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
ԳերեզմանԲոգոսլովսկոե գերեզմանատուն
Մասնագիտությունգրող և հոգեբույժ
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունԻ․ Պավլովի անվան առաջին պետական բժշկական համալսարան
Կայքarchivsf.narod.ru/persona/chulaki/chulaki.htm

Կենսագրություն

խմբագրել

Միխայիլ Չուլակին ծնվել է 1941 թվականի փետրվարի 4-ին Լենինգրադում։ Հայրը՝ կոմպոզիտոր է ու երաժշտական գործիչ Միխայիլ Իվանի Չուլակին, երկար տարիներ եղել է Մոկվայի Մեծ թատրոնի տնօրեն։ Մայրը՝ Ելենա Եվգենևնան, եղել է նկարիչ։

Միխայիլ Միխայիլի Չուլակին 1968 թվականին ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի ակադեմիկոս Ի. Պավլովի անվան պետական բժշկական համալսարանը։ Որպես բժիշկ-հոգեբույժ վեց տարի աշխատել է Պետերբուրգի ամենահին հոգեբուժական հիվանդանոցում՝ Սուրբ Նիկոլայ Հրաշագործի հոգեբուժական հիվանդանոցում։

1973 թվականին սկսել է իր ստեղծագործությունները տպագրել «Нева» ամսագրում։ Հեղինակ է ավելի քան 30 վեպերի ու վիպակների, մի քանի հարյուր հրապարակախոսական հոդվածների։

1992 թվականին ընտրվել է Սանկտ Պետերբուրգի գրողների միության նախագահ։ 1993 թվականին ստորագրել է «42-ի նամակը»։ 1997 թվականի մարտին նշանակվել է Սանկտ Պետերբուրգի կառավարությանը կից մարդու իրավունքների հանձնաժողովի նախագահ։

Մահացել է 2002 թվականին (վրաերթի է ենթարկվել չնախատեսված վայրում փողոցը հատելիս)[5], թաղվել է Սանկտ Պետերբուրգի Բոգոսլովսկոե գերեզմանատանը։

Ստեղծագործություններ

խմբագրել

Վեպեր ու վիպակներ

  • 1978 — «Что почём»
  • 1979 — «Тенор»
  • 1980 — «Что почём?»
  • 1981 — «Прекрасная земля»
  • 1981 — «Четыре портрета»
  • 1982 — «Вечный хлеб»
  • 1984 — «Книга радости – книга печали»
  • 1984 — «Тенор»
  • 1984 — «Вечный хлеб»
  • 1984 — «Человек, который не умеет кричать»
  • 1987 — «Синтез пестрых дней»
  • 1987 — «Прощай, Зелёная Пряжка!»
  • 1988 — «Мамин сибиряк»
  • 1988 — «Высоковольтный, или Жизнь в предчувствии чудес»
  • 1988 — «У Пяти углов»
  • 1988 — «Хорошо, что всё прошло»
  • 1988 — «Классическое троеборье»
  • 1989 — «Каскадёр»
  • 1990 — «Праздник похорон»
  • 1991 - "Гаврилиада"
  • 1992 — «Анабасис»
  • 1993 — «Отшельник»
  • 1995 — «Кремлёвский Амур»
  • 1996 — «Борисоглеб»
  • 1997 — «Харон»
  • 1997 — «Во имя Мати, Дочи и Святой души»
  • 1997 — «Человек эпохи глубокого патриотита»
  • 1998 — «Профессор Странностей»
  • 2001 — «Большой футбол Господень»
  • 2002 — «Примус»

Ծանոթագրություններ

խմբագրել

Արտաքին հղումներ

խմբագրել