Միայնակներին տրվում է հանրակացարան

«Միայնակներին տրվում է հանրակացարան» (ռուս.՝ «Одиноким предоставляется общежитие»), խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ, որ նկարահանվել է 1983 թվականին ռեժիսոր Սամսոն Սամսոնովի կողմից Արկադի Ինինի սցենարով։

Միայնակներին տրվում է հանրակացարան
ռուս.՝ Одиноким предоставляется общежитие
Երկիր ԽՍՀՄ
Ժանրռոմանտիկ կատակերգություն
Թվական1983
Լեզուռուսերեն
ՌեժիսորՍամսոն Սամսոնով
Սցենարի հեղինակԱրկադի Ինին
ԴերակատարներՆատալյա Գունդարևա
ՕպերատորՎիկտոր Յակուշև
ԵրաժշտությունԵվգենի Դոգա
Պատմվածքի վայրՄոսկվա
ԿինոընկերությունՄոսֆիլմ
Տևողություն84 րոպե

Սյուժե

խմբագրել

Վերա Գոլուբևան տեքստիլ ֆաբրիկայի աշխատող է, ապրում է հանրակացարանում։ Ազատ ժամանակ նա կարգավորում է իր ընկերուհիների կյանքը։ Սակայն դա անշահախնդիր ու ոչ պաշտոնական զբաղմունք է. աշխատում է մամուլի հետ, ուղարկում ամուսնական հայտարարություններ ամբողջ Խորհրդային Միությունով մեկ և ջանադրությամբ ընտրում փեսացուներին։ Վերան ինքը միայնակ է և մասնակցելով այլոց հարսանիքներին՝ մոռացել է մտածել սեփական ընտանեկան երջանկության մասին։

Հանրակացարանի՝ միայն կանանցից կազմված կոլեկտիվում հայտնվում է նոր պարետ՝ Վիկտոր Պետրովիչը, որ նախկին նավաստի է, ում լքել է կինը։ Սկզբում նա փորձում է պայքարել հաստատված կարգի դեմ և փակել Վերայի ամուսնական գործակալությունը։ Սակայն շուտով Վիկտոր Պետրովիչն սկսում է հասկանալ, որ Վերան հենց այն կինն է, որին նա փնտրել է ամբողջ կյանքում։

Դերերում

խմբագրել
  • Նատալյա Գունդարևա – Վերա Նիկոլաևնա Գոլուբևա
  • Ալեքսանդր Միխայլով – Վիկտոր Պետրովիչ Ֆրոլով, պարետ
  • Թամարա Սյոմինա – Լարիսա Եվգենևնա, դաստիարակ
  • Ելենա ԴրապենկոՆինա
  • Մհեր Մկրտչյան – Վարդան, Նինայի ամուսինը
  • Վիկտոր Պավլով – Իլյա Բելենկի («Բոցման»), Վիկտորի ընկերը
  • Տատյանա Բոժոկ – Մաշա
  • Տատյանա Ագաֆոնովա – Լիզա Լապտևա
  • Ելենա Մայորովա – Իրա Սանկո
  • Վերա Տրոֆիմովա – Միլոչկա
  • Ելենա Սկորոխոդովա – Գալինա
  • Լյուդմիլա Կոնիգինա – Լյուսյա
  • Ելենա Անտոնովա – Վալյա
  • Մարիա Սկվորցովա – մորաքույր Զինա, պահակ
  • Լյուդմիլա Շևել – Ժենյա
  • Վլադիմիր Սիմոնով – Միտյա, Լյուսկայի փեսացուն
  • Աննա Ֆրոլովցևա – Ալլա Պետրովնա, հանձնաժողովի անդամ

Փառատոններ և մրցանակներ

խմբագրել
  • 1984 – Համամիութենական 17-րդ փառատոն (Կիև), գեղարվեստական ֆիլմերի ծրագրում ֆիլմն արժանացել է մրցանակի լավագույն կատակերգության համար[1],
  • 1984 – «Советский экран» ամսագրի հարցումներով Նատալյա Գունդարևան ընտրվել է լավագույն դերասանուհի,
  • 1985 – Շանրուսի կինոփառատոնի մրցանակ։

Փաստեր

խմբագրել
  • 1984 թվականին ֆիլմն զբաղեցրել է 12-րդ տեղը կինովարձույթում. այն դիտել է 23,2 մլն հանդիսատես։
  • Ֆիլմում չի ընդգրկվել «Поздняя встреча» երգը, որ այդ ֆիլմի համար կատարել են Ալեքսանդր Միխայլովն ու Նատալյա Գունդարևան («Черты лица твои ловлю, от тайной радости робею…»)
  • Ֆիլմի մի մասը նկարահանվել է ԳԱԱ Ն. Սեմյոնովի անվան քիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի և ԳԱԱ Ն. Էմանուելի անվան կենսաքիմիական ֆիզիկայի ինստիտուտի նոր մասնաշենքի շինարարական հրապարակում, ինչպես նաև Մոսկվայի № 35 դպրոցում և նրա շրջակայքում։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. КИНО: Энциклопедический словарь, главный редактор С.И. Юткевич, М. Советская энциклопедия, 1987, с.538-539

Գրականություն

խմբագրել
  • Рецензия: Татьяна Хлоплянкина. Если бы... // Литературная газета 14 ноября 1984.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել