Մբարեկ ուլդ Բեյրուկ
Մբարեկ ուլդ Բեյրուկ (արաբ․՝ مبارك ولد بيروك, 1957, Atar, Մավրիտանիա), ֆրանսիալեզու մավրիտանացի գրող և լրագրող։
| Մբարեկ ուլդ Բեյրուկ | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1957 |
| Ծննդավայր | Atar, Մավրիտանիա |
| Քաղաքացիություն |  Մավրիտանիա |
| Կրթություն | Մուհամեդ V-ի անվան համալսարան |
| Մասնագիտություն | լրագրող և գրող |
 Mbarek Ould Beyrouk Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Մբարեկ ուլդ Բեյրուկը ծնվել է 1957 թվականին Աթար մավրիտանական քաղաքում։
Ուսում և աշխատանք խմբագրել
Սովորել է Մարոկկոյի Ռաբատայի համալսարանում, ուսումնասիրել է իրավունք, սակայն հետագայում դարձել է լրագրող։ Մինչև 1988 թվականը աշխատել է Մավրիտանիայի պաշտոնական ԶԼՄ-ներում, որից հետո հիմնել է երկրում առաջին «Մավրիտանիան այսօր» (Mauritanie demain) անկախ թերթը[1]։ Հետագայում մտել է մամուլի, ռադիոյի և հեռուստատեսության բարձրագույն խորհուրդ, որը ստեղծվել է 2006 թվականին։
2016 թվականին նշանակվել է Մավրիտանիայի նախագահ Մոհամեդ Ուլդ Աբդել Ազիզի խորհրդական[2]։
Գրական գործունեություն խմբագրել
Առաջին վեպը՝ «Անձրևը մոռացել է երկնքին» (Et le ciel a oublié de pleuvoir), որում սիրային կոնֆլիկտը ծավալվում է անապատային ցեղերի կյանքի ֆոնի վրա, հրապարակել է 2006 թվականին[3]։
2009 թվականին լույս է տեսել մավրիտանցիների կյանքի մասին պատմող 20 նովելներից բաղկացած «Անապատի պատմվածքները» (Nouvelles du désert) ժողովածուն[4], իսկ 2013 թվականին՝ «Էմիրի ժառանգը» վեպը, որը լեգենդար ցեղի ավանդույթների պահապանի թափառումների մասին է[5]։
2015 թվականին հրատարակել է «Արցունքների թմբուկ» (Le Tambour des larmes) վեպը, որը պատմում է քոչվորից երեխա սպասող Ռայխան անունով աղջկա մասին[6]։ Մեկ տարի անց ստեղծագործությունն արժանացել է Ահմադ Կուրումայի անվան և «Մեթիս» (ռասայական շփոթմունքի և մարդասիրության արժեքները ցույց տվող ֆրանսերեն ստեղծագործությունների համար) մրցանակների[2]։
2018 թվականին հրատարակել է «Ես մենակ եմ» (Je suis seul) վեպը, որը պատմում է մի մարդու մասին, որի անապատի եզրին գտնվող տունը գրավվել է ահաբեկիչների կողմից[7]։
2022 թվականին նա հրատարակում է «Սաարա» վեպը։[1].
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Mbarek Beyrouk ou le Sahara comme synthèse des Afriques». Le Monde.fr. 2016 թ․ մայիսի 6. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ 2,0 2,1 «Genève – Prix Kourouma 2016 : Mbarek Ould Beyrouk, griot de sable et de plume». archive.wikiwix.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ «Et le ciel a oublié de pleuvoir - Beyrouk». Babelio (ֆրանսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ «Nouvelles du désert». Présence Africaine Editions (ֆրանսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ «Le griot de l'émir - Beyrouk». Babelio (ֆրանսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ «Le tambour des larmes - Beyrouk». Babelio (ֆրանսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
- ↑ «Je suis seul - Beyrouk». Babelio (ֆրանսերեն). Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 26-ին.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Կարճ կենսագրություն, մատենագիտություն, արձագանքներ(անգլ.)
- The official Allah is Not Obliged website
- «Ahmadou Kourouma’s Allah is not Obliged», Words without Borders, Christopher Cox
- «Allah n’est pas obligé D’Ahmadou Kourouma», Article de Cinquième zone n°102, 2 décembre 2000
- http://www.complete-review.com/authors/kourouma.htm
- Encyclopædia Britannica
- The Suns of Independence
- Waiting for the Wild Beasts to Vote
- Birahima’s last battle
- Ahmadou Kourouma’s Allah is not Obliged
- Ahmadou Kourouma
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մբարեկ ուլդ Բեյրուկ» հոդվածին։ |