Մասնակից:Van-You-Van/Նիկոլ Լորո
Նիկոլ Լորոն (ֆր․ Nicole Loraux) ծնվել է Փարիզում Կաղապար:Ծննդյան թիվը և մահացել է Արժենտյո Կաղապար:Մահվան թիվը, - Ֆրանսիացի կին հելլենիստ[1], մարդաբան[2], պատմագետ և թարգմանիչ։
Կենսագրություն խմբագրել
Նիկոլ Լորոն սովորել է École normale supérieure de jeunes filles-ում (1962)[3], գիտական ղեկավար է եղել École des hautes études en sciences sociales-ում, որտեղ նա դասավանդում էր Հունական քաղաքի պատմության և մարդաբանության[1]. Անդամակցում էր «Փարիզի դպրոցին» [1] ·[4], որի անդամներից էին Ժան-Պիեռ Վերնանը, Պիեռ Վիդալ-Նակեն և Մարդել Դետիանը. Նա մասնավորապես եղել է Անա Իրիարտի աշակերտը։
Նրա Աթենքի հայտնագործությունը (1981), որը թարգմանվել է բազմաթիվ լեզուներով, համարվում է աթենական ժողովրդավարության մեջ հռետորաբանության մշակութային գործառույթի մասին ռահվիրա։ Ընդհանուր առմամբ՝ Նիկոլ Լորոն ստեղծագործաբար միմյանց է համադրում հոգեվերլուծությունը, մարդաբանությունն ու պատմությունը՝ նոր լույս սփռելով Անտիկ Հունաստանի պատմության վրա։ Բնիկները, հունական քաղաքներում կանանց կարգավիճակը, անտիկ քաղաքներում կոնֆլիկտների պարադոքսալ տեղտ հետազոտական այն թեմաներն են, որոնք հետազոտվում են որքան ինքնատիպ, նույնքան էլ պահանջկոտ մոտեցմամբ։
Նա 1979 թվականի փետրվարին Լեոն Պոլյակովի և Պիեռ Վիդալ-Նակեի գրված հռչակագրի 34 ստորագրողներից մեկն է՝ նպատակ ունենալով քանդել Ռոբեր Ֆորիսոնի բացասական հռետորաբանությունը[5].
Она вышла замуж за философа Патриса Лоро и скончалась 5 апреля 2003 года в Ардженеуиле, всего в 59 лет.
Նա ամուսնացել է փիլիսոփա Պատրիկ Լորոյի հետ և մահացել է 2003 թվականի ապրիլի 5-ին Արժենտյոյում՝ ընդամենը 59 տարեկան հասակում։[6].
Հրատարակումները խմբագրել
Մենագրություններ խմբագրել
- La Tragédie d’Athènes. La politique entre l’ombre et l’utopie, Seuil, 2005
- La Cité divisée. L’oubli dans la mémoire d’Athènes, Paris, Payot, Կաղապար:Coll. « Petite Bibliothèque Payot », 2005 2-228-89961-5
- (dir.), (իտալերեն) Grecia al femminile, Roma-Bari, Gius. Laterza & Figli, 1993 ; (Ֆրանսերեն) La Grèce au féminin, traduction française des articles en italien par Hélène Monsacré, Belles Lettres, Կաղապար:Coll. « Histoire », 2003 2-251-38048-5
- avec Carles Miralles (dir.), Figures de l’intellectuel en Grèce ancienne, Belin, 2000
- La Voix endeuillée. Essai sur la tragédie grecque, Gallimard, 1999
- Né de la terre. Mythe et politique à Athènes, Paris, Seuil, Կաղապար:Coll. « La Librairie du Կաղապար:S-» , 1996 2-02-028240-2
- La Cité divisée. Critique de la politique, Payot, 1997
- L’Invention d’Athènes. Histoire de l’oraison funèbre dans la « cité classique », Paris/La Haye, Կաղապար:Éd. de l’EHESS/Mouton, 1981 ; nouvelle éd., nouvelle préface, Payot, 1993
- Qu’est-ce qu’une déesse dans Histoire des femmes en Occident I, Plon, 1991
- Les Enfants d’Athéna. Idées athéniennes sur la citoyenneté et la division des sexes, Paris, Maspero, 1981 2-7071-1204-6 ; Կաղապար:Éd. augmentée d'une postface, Seuil, Կաղապար:Coll. « Points/Essais », 1990 978-2-7578-0633-3
- Les Mères en deuil, Paris, Seuil, 1990
- Les Expériences de Tirésias. Le féminin et l’homme grec, Paris, Gallimard, NRF Essais, 1990
- Façons tragiques de tuer une femme, Paris, Hachette, 1985
Հոդվածներ խմբագրել
- « Les bénéfices de l'autochtonie », in La transmission, revue Le Genre humain, n°3-4, 1982-I/II, pp. 238-253.
- « Blessures de virilité », in Le masculin, revue Le Genre humain, n°10,1984-I, pp. 39-56 ; et Revue française de psychosomatique, vol. 38, n° 2, 2010, pp. 157-174.
- « Pour quel consensus ? », in Politiques de l'oubli, revue Le Genre humain, n°18, 1988-III, pp. 9-23.
- « Gloire du Même, prestige de l'Autre : Variations grecques sur l'origine », in Les langues mégalomanes, revue Le Genre humain, n°21, 1990-I, pp. 115-139.
- « La Majorité, le tout et la moitié : Sur l'arithmétique athénienne du vote », in Le consensus, nouvel opium ?, revue Le Genre humain, n°22, 1990-II, pp. 89-110.
- « Éloge de l'anachronisme en histoire », in L'ancien et le nouveau, revue Le Genre humain, n°27, 1993-I, pp. 23-39.
- « Les Damnés de la terre à Troie : Sartre face aux Troyennes d'Euripide », in Les bons sentiments, revue Le Genre humain, n°29, 1995-I, pp. 31-49.
- « Lokapakti. L’indianiste, le sacrifice et les mots », in Le disciple et ses maîtres, revue Le Genre humain, n°37, 2002-I, pp. 105-114.
Մատենագրություն խմբագրել
- Daniel Conrod, « Nicole Loraux se charge du fracas de l'histoire comme d’une affaire personnelle », Télérama Կաղապար:N° 2919, Կաղապար:Date-, Կաղապար:Pp. 39-40.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Françoise Duroux, http://www.universalis.fr/encyclopedie/nicole-loraux/.
{{cite web}}: Missing or empty|title=(օգնություն); Unknown parameter|consulté le=ignored (|access-date=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|site=ignored (օգնություն); Unknown parameter|titre=ignored (|title=suggested) (օգնություն). - ↑
{{citation}}: Empty citation (օգնություն) — Nicole Loraux, La Cité divisée. L’oubli dans la mémoire d’Athènes, Paris, Payot, Կաղապար:Coll. « Petite Bibliothèque Payot », 2005, Կաղապար:4e de couv. - ↑ http://www.archicubes.ens.fr/lannuaire#annuaire_chercher?identite=Nicole+Loraux.
- ↑ {{{վերնագիր}}}.
- ↑ . ISBN 2-02-035492-6.
{{cite book}}: Missing or empty|title=(օգնություն); Unknown parameter|année=ignored (|date=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|auteur=ignored (|author=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|collection=ignored (օգնություն); Unknown parameter|lieu=ignored (|location=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|pages totales=ignored (օգնություն); Unknown parameter|passage=ignored (|pages=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|titre=ignored (|title=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|éditeur=ignored (|editor=suggested) (օգնություն). - ↑ http://catalogue.bnf.fr/servlet/autorite?ID=13092408.
{{cite web}}: Missing or empty|title=(օգնություն); Unknown parameter|consulté le=ignored (|access-date=suggested) (օգնություն); Unknown parameter|site=ignored (օգնություն); Unknown parameter|titre=ignored (|title=suggested) (օգնություն).